Rauw, realistisch en soms toch ook humoristisch

Dit boek las ik "even tussendoor". Maar jeetje, wat heftig! Ik wist niet dat je bij uitzichtloos psychisch lijden in combinatie met verslaving voor euthanasie kunt kiezen. In Nederland dan. De rest van de wereld schijnt hiervan nogal over de flos te zijn gegaan.

Het boek is geschreven door Marcel Langedijk en gaat over zijn broer Mark die een soort van terminaal alcoholprobleem heeft. Hij kan niet meer met noch zonder. Bijna alles is hij kwijt geraakt: z'n vrouw, kinderen, baan, huis. Alleen z'n familie heeft hij nog.

Langedijk beschrijft de laatste maanden met Mark. Hoe mooi en moeilijk tegelijk. Over niet los willen laten, maar ook opgelucht zijn als het voorbij is. De hoofdstukken worden afgewisseld met korte stukjes uit Marks dagboek, waardoor het verhaal nog meer binnen komt.

Het verhaal is vlot geschreven, haast alsof je naar een gesprek luistert. Het is eerlijk en rauw en soms ook gewoon geestig. Desalniettemin heb ik vanaf de helft van het boek heb ik pagina's achtereen moeten huilen. Om dat verloren leven.

Ik vind het menselijk dat euthanasie onder deze omstandigheden in Nederland mogelijk is.

Geen boek voor "even tussendoor" dus. Maar wel de moeite waard.