Leerzaam, doch traag

In Borealis is hoofdpersoon Joppe in een soort Ark van Noach, waar één kind uit elk land in de wereld naartoe is gebracht om de zondvloed te overleven die door middel van milieuvervuiling tot stand zal komen.

Het plot komt wat traag op gang, zeker voor een jeugdboek. Je komt laat achter ieders motieven en de personages worden pas laat uitgediept. Je werkt als het ware naar een hoogtepunt toe, maar deze blijft een beetje uit, waardoor je als lezer wat teleurgesteld achterblijft. Vooral het einde voelt wat afgeraffeld. Wel is de gehele strekking van het verhaal mysterieus en vooral erg actueel. Dat de hele situatie je aan het denken zet over de klimaatverandering is waarschijnlijk het doel van het boek, en dit doel is netjes behaald.

Borealis is geschreven vanuit hoofdpersonage Joppe, wat het geheel wat eenzijdig maakt. Om meer interessante thema’s in het verhaal te verweven, had de schrijfster ervoor kunnen kiezen om het verhaal juist vanuit meerdere kinderen met verschillende culturele achtergronden te schrijven. Nu spelen zij wel een rol in het verhaal, maar treedt de blanke Joppe toch op de voorgrond.

De schrijfstijl was prettig. Er wordt geen gebruik gemaakt van té lange zinnen of een té uitvoerige beschrijving van de omgeving. Desondanks is dit boek niet geschikt voor alle jongeren. Vooral voor groep 8 en leerlingen in de onderbouw zou dit verhaal zeer geschikt zijn. Maar voor jongere kinderen is het boek te dik (meer dan 250 pagina's) en voor ouderen te traag.

In het algemeen vond ik het verhaal niet saai en behaalt het absoluut zijn doel: Mensen bewust maken van de vreselijke gevolgen van de klimaatverandering. Het plot is echter wat traag en het vertelperspectief te eenzijdig, wat een gemiste kans is. Door de (minimale, het had zoveel potentie) culturele diversiteit en het belangrijke thema wat aangesneden wordt, krijgt Borealis ondanks zijn minpunten een magere voldoende.