Verlies jezelf niet in het (machts)spel

Misdaad is auteur Jilliane Hoffman niet vreemd, zij werkte zelf namelijk als officier van justitie in Miami en heeft de FBI bijgestaan in misdaadonderzoeken. Het is dan ook geen verassing dat hoofdpersoon C.J. Townsend in Regels van het Spel, niemand minder is dan een vrouwelijke procureur in Miami. Het is maar te hopen dat Hoffman dit verhaal alsof heeft bedacht, en dat het niet op waarheid berust. Want de gruwelijkheden die worden beschreven zijn toch echt te erg voor woorden…

Regels van het Spel is het vierde deel in de serie over het ministerie van justitie in Miami, waarbij C.J. Townsend de hoofdrol speelt. Zij komt tevens voor in de eerdere boeken, maar het verhaal is makkelijk op zichzelf te lezen en er wordt regelmatig teruggeblikt op gebeurtenissen die zich eerder in de reeks hebben afgespeeld. Ze stuit op een gruwelijk geheim forum waar mannen (Watchers) betalen om The Game te zien: De verkrachting en uiteindelijke moord op een jonge vrouw. Ondanks dat haar functie dit niet helemaal toe laat, zet ze alles op alles om deze groep te identificeren en te pakken te krijgen.

‘Je bent ook maar een radertje in de machine, en als je je niet aan de spelregels houdt, spuwt het apparaat je uit en neemt een ander.’

Townsend is een pittige tante die zich niet zomaar laat aftroeven. Ondanks dat ze haar persoonlijke problemen heeft, probeert ze alles te doen om het recht te laten zegevieren. Ze is kil, maar rechtvaardig. Wel is het lastig om op het gebied van karaktertrekken en persoonlijkheid hoogte van haar te krijgen, omdat constant bezig is met haar baan en dingen die ze ervoor op het spel zet. Zo laat ze haar relatie met haar man, van wie ze ogenschijnlijk zielsveel houdt, bijna stuklopen om een zaak tot een goed eind te brengen.

Er is een duidelijke spanningsboog, hoewel deze op het begin van het boek nog niet zo evident is. Je weet als lezer niet zo goed waar het verhaal heen gaat en de hoofdstukken worden gek afgebroken. Normaal zou er op een andere gebeurtenis overgeschakeld worden, maar in Regels van het Spel zijn het noch cliffhangers, noch afsluitingen. Dit kon hier en daar voor verwarring zorgen. Je beleeft de gebeurtenissen echter wel mee met Townsend en wil samen met haar rechtvaardigheid voor de gruwelijke daden van de Players, ze neemt je bij de arm. Dit, gepaard met de fijne schrijfstijl van Hoffman, zorgt ervoor dat je door blijft lezen.

Regels van het Spel heeft hier en daar kleine minpunten, zoals de manier waarop hoofdstukken zijn opgebouwd en de diepgang van sommige personages. Het is echter een spannend, soms zelfs gruwelijk misdaadverhaal voor de liefhebbers van de serie ‘Don’t F*ck With Cats’, dat je nog zeker even zal bij blijven.