Op het einde viel het in duigen

Ik had al veel over die boek gelezen, voor ik het boek zelf las. Nu, het boek zelf over Lale die als tatoeëerde in Auschwitz zijn grote liefde ontmoet, klinkt te mooi om waar te zijn en een beetje onrealistisch.
Het boek is best een aardige roman, maar op het einde viel mijn kwartje. Om eerlijk te zijn is dit volgens mij een laatste stunt om aan geld te komen van iemand die in het boek al bewees niet vies te zijn van oplichting. Lale had zijn clandestiene handeltje in Auschwitz. Hij licht ook de Russen op en in het nawoord staat ook dat hij en zijn vrouw verschillende keren bedrijven oprichtten en dan weer konden onderduiken, telkens onder de radar.
Om eerlijk te zijn, ik kan geen enkele sympathie opbrengen voor de hoofdrolspeler. Ik heb meerdere oorlogsromans gelezen en heb achteraf nog meer sympathie voor "Frau Angela" dan voor deze man.
Ik heb van het boek genoten. Het nawoord en de officiële berichten van de beheerders van de site van Auschwitz-Birkenau hebben persoonlijk ook hun indruk op mij nagelaten.
Dus ik laat het bij drie sterren omdat ik het in het midden wil laten. In mijn ogen is dit gewoon geschreven door een ambitieuze schrijfster, wiens research niet verder ging dan het verhaal van één koppel dat duidelijk niet vies is van dubieuze zaken. Als historische fictie, met de nadruk op fictie vind ik het niet slecht, maar verkopen als een waargebeurd verhaal, terwijl de officiële bewijzen het tegenspreken, daar ben ik niet mee akkoord.
Ik geloof wel dat het koppel elkaar in Auschwitz ontmoet heeft, de Holocaust overleefde, maar volgens mij is er veel geromantiseerd. Beschuldigingen dat dit boek geld verdienen is op kap van Holocaustslachtoffers wil ik in het midden laten, gezien ik geen zicht heb met waar de royalties voor dit werk heen gaan.