Een andere Robinson

Een boek van peter Robinson zonder DCI Banks, zou dat wel de moeite zijn? Ja dus, al kan ik niet beweren dat ik niet moest wennen aan de afwezigheid van de politie in z'n geheel. Deze psychologische thriller vertelt immers de onmogelijke speurtocht van een slachtoffer naar haar overweldiger en haar nood aan wraak. Dus geen politie onderzoek maar wel een jacht op een moordenaar, niet voor wettelijke gerechtigde straf en boete maar om een van de oerinstincten van de mens: "wraak"!
Belangrijk om te onthouden is dat het boek zich afspeelt in 1987, voor de wetenschappelijke revolutie in forensisch onderzoek en in een volkomen andere tijdsgeest en mentaliteit. De schrijver geeft zelf toe aan het eind van z'n boek dat hij her verhaal niet kon omzetten naar de hedendaagse maatschappij omdat de hele wereld te hard is geevolueerd en veranderd.
Het verhaal start met het afstudeerfeestje van een groepje studenten. Een van hen, Kirsten wandelt op haar eentje naar huis en wordt brutaal mishandeld en gruwelijk verminkt, voor dood achtergelaten. Tegen alle verwachtingen in overleeft ze de aanval maar lijdt wel onder een zwaar en volledig geheugenverlies ivm de gebeurtenissen van de moordpoging. Maar dit is niet het einde van Kirstens nachtmerrie want terwijl ze langzaam thuis bij haar ouders herstelt, maakt de gore kl...zak nog meer slachtoffers die het echter niet meer kunnen navertellen. Na een tijdje experimenteert ze met hypnose en herhinnert ze zich toch enkele fragmentarische beelden en zinnen terug. Meer nog dan voordien, heeft het meisje nog maar 1 doel voor ogen zich wreken op de studentenslachter, niet enkel voor zichzelf maar ook voor de andere slachtoffers die het niet overleefden.
Het boek wisselt de hoofdstukken verleden (de aanval en haar herstelperiode) en heden (zoektocht naar de moordenaar) steeds af. hoewel de naam van de ik-persoon niet dezelfde is, heb je toch snel door dat het wel degelijk om dezelfde persoon gaat. Er bestaan waarschijnlijk wel honderden psychologische studies over dit veranderen van naam na traumatische gebeurtenissen, maar ook zonder dat snap je het plaatje wel.
Als er 1 minpunje is dan is het dat de schrijver soms een beetje te breedsprakerig is in z'n filosofische overwegingen waardoor het op enkele momenten een beetje doordrammerig en zeurend overkomt. Dit komt echt slechts sporadisch voor zodat het een echt goed en spannend boek blijft. Met psychologische thrillers weet je het nooit op voorhand en misschien is wat ik leuk vind niet jouw smaak of andersom, maar dit boek mag op hetzelfde schap als de "DCI Banks" boeken.