Meeslepend

OVER DE COVER:
Deze komt enerzijds spannend over door twee groene slangen en anderzijds zie ik vrolijke rode en gele bloemetjes. Dat maakt nieuwsgierig.
MIJN MENING OVER DE INHOUD:
Het boek begint met de zin: We krijgen niet allemaal wat ons toekomt. Veel momenten die een leven een andere wending kunnen geven – een gesprek met een onbekende op een schip bijvoorbeeld – zijn een kwestie van puur geluk.
Odelle een van de hoofdpersonen in deze roman heeft hiervan geleerd: je moet klaar zijn voor dat moment van geluk hebben. Je pionnen vooruitzetten
Het boek heeft twee verhaallijnen:
1967: Londen:
Odelle Bastien 26 jaar, afkomstig uit Trinidad, woont sinds 5 jaar in Londen samen met Cynth een vriendin die ze al vanaf haar kindertijd kent. Samen werken ze in een schoenwinkel, maar Odelle ook wel Delly genoemd wil meer. Ze is niet voor niks cum laude afgestudeerd in de Engelse literatuur aan de universiteit van West-Indië. Ze heeft vaak gesolliciteerd op een andere baan en beter passend bij haar opleiding en ambities, maar wordt steeds afgewezen. Dan krijgt ze eindelijk de kans om als typiste aan het werk te gaan bij het Skelton Institute of Art waar ze de geheimzinnige Marjorie Quick leert kennen en het klikt meteen.
Tijdens de bruiloft van Cynth, die trouwt met haar Samuel (Sam) ontmoet Odelle een jongeman Lawrie Scott. Ze raken aan de praat en Lawrie vertelt dat zijn moeder net is overleden en hem een schilderij heeft nagelaten dat hem erg dierbaar is. Door Odelle komt het schilderij onder ogen van Edmud Reede de directeur van Skelton Institute of Art. Hij vindt het een bijzonder schilderij en denkt dat het waarschijnlijk werk van Isaac Robles (I.R) een veel belovende moderne Spaanse kunstenaar is, die in de jaren veertig voortijdig stierf in onduidelijke omstandigheden. Door dit schilderij raakt Odelle verstrikt in een kluwen van misleiding, mysterie en liefde waar ze geen raad mee weet.
Odelle schrijft graag en veel en droomt ervan dat ooit iets van haar gedichten of verhalen wordt uitgegeven, maar laat niks van haar werk door anderen lezen m.u.v. Cynth. Ze wordt gestimuleerd door Marjorie Quick om toch iets met dit talent te doen.
In de jaren 60 is het nog vreemd als er donkere mensen in Londen wonen en Odelle en Cynth worden vaak gediscrimineerd. Er blijkt ook een enorm cultuur- en politiek verschil te zijn. Alleen Marjorie kijkt verder dan huidskleur. Londen valt dan ook erg tegen. Het brengt niet wat ze op school hebben geleerd over Engeland en wat ze verwachten.
1936: Andalusië tijdens de Spaanse burgeroorlog:
We komen Olive Schloss tegen, die samen met haar ouders in Andalusië woont. Haar vader is kunsthandelaar en weinig thuis. Haar moeder kampt met psychische problemen en heeft weinig tot geen aandacht voor Olive.
De 16 jarige Teresa Robles en haar revolutionaire 26 jarige halfbroer Isaac grijpen hun kans op een beter bestaan als de negentienjarige Olive Schloss in hun dorp komt wonen. Achter de schermen helpen ze Olive, zodat zij haar artistieke talent kan uitleven. De verwoestende gevolgen dreunen nog tientallen jaren later door.
De jaren 60 spraken mij het meest aan en zijn ook boeiend in veel opzichten. Om het verhaal te begrijpen zijn de jaren dertig nodig. Wat ik jammer vind is dat sommige puzzelstukjes al duidelijk worden door het lezen van het verhaal in de jaren 30. Verrassingseffect is daardoor weg. De meeste vrouwen in deze roman hebben een geheim en zijn geobsedeerd van iemand waardoor ze hun talent kunnen ontwikkelen, maar dat maakt ze ook vaak hulpeloos en in de war. Door het hele boek proef ik de liefde voor de kunst.
Het is een prachtige roman geschreven in een prettige schrijfstijl. Goede verhaallijn die meeslepend en aangrijpend is, maar hier en daar ontbreekt het aan diepgang. Uiteindelijk komen de twee verhaallijnen bij elkaar uit.
Citaat uit het boek:
Nooit meer zal een verhaal worden verteld alsof het het enige is. John Berger.