Ontroerend mooi

Dit boek sprak mij enorm aan, omdat het een beschrijving geeft van drie fases in het leven van de hoofdpersoon Mona.

Als kind, 24-jarige en 35-jarige.

Het laat zien wat een ingrijpende gebeurtenis op jonge leeftijd met ons kan doen....waarom we worden wie we zijn, waar we tegenaan lopen en waarom we handelen zoals we handelen onbewust van het feit dat het anders kan en moet.

Hoe een gezin verder gaat als de moeder plots overlijdt en de vader zich op zijn werk stort.

Hoe een jong meisje (Mona) de verantwoordelijkheid op zich neemt voor haar jongere en zeer verwende broertje.

Hoe ze zichzelf wegcijfert. Bang is om iets fout te doen, schuldgevoel, verantwoordelijkheid op zich neemt waar ze gezien haar leeftijd niet aan toe is. Haar eigen angsten verbergt....ze tot een geheim maakt en heel eenzaam is. Ze mist haar moeder, maar er is niemand waar ze mee kan en durft te praten. Daarom doet ze alsof ze het vergeten is, maar de werkelijkheid is anders.

Hoe ze omgaat met de nieuwe vrouw van haar vader en het haar ook nog naar de zin probeert te maken.

Hoe deze vrouw haar hart uitstort bij een kind. Vertelt over haar relatie en dat maakt het voor Mona niet gemakkelijk ze staat er tussenin en weet niet voor wie ze moet kiezen en in feite wil ze niet kiezen. Ze krijgt door de verhalen van haar stiefmoeder ook een heel verkeerd beeld van haar vader.

Een kind dat probeert sterk te zijn en in feite zelf hulp, steun en troost nodig heeft.

Ze blij is als haar vader lacht en trots op haar is en daar doet ze alles voor.

Op latere leeftijd komt ze zichzelf tegen in relaties, want ook daar doet ze alles wat haar partner wil...leuk vindt en op haar werk is het niet anders. Altijd doen wat anderen willen...behulpzaam zijn en nooit aan zichzelf denken.

Met haar vader praat ze weinig tot niet. Pas op zijn sterfbed komen ze nader tot elkaar en gaat ze begrijpen waarom alles is gegaan zoals het is gegaan en gaat ze hem zelfs helpen....met alles. Ze heeft veel geleerd in deze periode over het leven in het algemeen en haar eigen leven en wat echte liefde is.

Nadat haar vader begraven is neemt ze een drastisch besluit door weg te gaan bij haar partner.

Ze wil ontdekken wie ze is, wat ze waard is, wat ze kan en wil.

Onbewust maken mensen elkaar kapot door niet te praten of uit te spreken wat ze voelen en bedoelen en dat komt in dit boek goed naar voren. Daarom spreekt het mij zo aan.