Hoe kun je een leugen geloofwaardig neerzetten?

Uit het fragment op de voorflap:
' Vandaag hebben we bijna zeven uur gewerkt, van het eerste tot het laatste licht. Bijna zeven uur hebben we gedaan of we echt filmden.' .. ' Wie ons gadesloeg, moet ons hebben aangezien voor de vlijtigste filmploeg aller tijden. Dat was ook de enige bedoeling.'
Dit fragment en de woorden op de acherflap zetten me aan tot lezen, ik was enorm benieuwd geworden naar deze roman.

Een roman in een andere vorm dan ik ooit eerder las. Al snel was ik in de ban van het gebeuren; van de vertellingen in diverse vormen door de verschillende personages. Met name Titi (Titziana Adam) maakte het lezen tot een boeiend verpozen tussen dagboekfragmenten en vragenlijsten. Steeds enorm menselijk in haar antwoorden, zelfs zonder vragen die gesteld werden.

Overal is waarheid en leugen aanwezig. Je moet als lezer je verbeelding laten werken om het achterliggende verhaal tussen de verstrekte informatie door, te lezen.
Het is net als in het echte leven; er zijn verschillende motieven om aan (iets) dit filmproject mee te werken; pure armoe, opportunisme, bang om te weigeren en wal al niet meer. Waarom doet iemand iets? En hoe kun je iets dat geen waarheid is, geloofwaardig neerzetten? Dit laatste sprong er uit voor mij in dit verhaal. Knap gedaan!

Het is een schitterend maar-verhaal.
'Filmen betekent liegen'