Bloedstollend goed!

De recensie van Bloedwetten, Eerste boek – Vonnis, lees je op mijn blog.

Nu de nieuwe wetsregeling een feit is, is de angst voor de bloed drinkende Ath'vacii onder de Neerlanders verdwenen. Veel Burgers gebruiken nu zelf ook graag het pulver dat gemaakt wordt van Ath'vacii-bloed.
Zoals je in het Eerste Boek – Vonnis kunt lezen is Raadsheer Roan Storm door de Ath’vacci tot het eeuwige leven veroordeeld. Dat klinkt fraaier dan het is.

Sophia Drenth weet deze fantasiewereld waarin het Tweede Boek – Verlossing zich afspeelt, in vier delen door de goede beschrijvingen en natuurlijke dialogen heel toegankelijk te maken voor de lezers.

Het verschil tussen arm en rijk is enorm en gezelschapsjongens laten zich misbruiken door de machtshebbers om te kunnen overleven. De Ath’vacci weten niet beter dan dat ze kunnen grijpen wat ze willen hebben. Dat is niet minder dan hun recht, is hun mening. Hier en daar is het heftig wat je leest, maar dat past helemaal in het verhaal.

Storm en Maïa houden van elkaar, hij heeft haar voor één nacht het ja-woord gegeven maar dat kan haar er niet van weerhouden een verstandshuwelijk te sluiten met iemand die ze al heel haar leven kent en oprecht van haar houdt. Storm en Maïa zullen niet samen kunnen zijn, zo lijkt het...

In schuine druk lees je het hartverscheurende verhaal van Talea, die in leven wordt gehouden door Gunther Eisenwoud; deze man heeft een hartgrondige hekel aan Roan Storm en maakt hem het oneindige leven enorm zuur!
Storm valt dieper en dieper en raakt verder van zichzelf verwijderd dan iemand voor mogelijk had gehouden.

‘Achteromkijken was zinloos. Daar wachtte alleen een leven dat hem niet meer toebehoorde. De voortrazende IJnder had de laatste mogelijkheden voor een normaal bestaan met zich meegesleurd...’

Het einde van dit verhaal lijkt ruimte te laten voor een vervolg. Ook daar zou ik graag mijn tanden in willen zetten!