Hilarisch goed! 4,5/5*

Door de lekker vlotte en ongedwongen vertelstijl wordt je door de auteur meegenomen naar het leven van Margriet. Margriet is de hoofdpersoon, het personage is heel goed uitgewerkt zodat je haar snel leert kennen.
Maar ze blijft je ook verbazen. Ik was meteen aan haar verknocht, een leuke en lieve vrouw die het verleden achter zich probeert te laten, maar er zeker het goede van wil meenemen. Bijvoorbeeld na een ongeluk dat zich voordoet;
'Er was zich iets aan het vormen in mijn hoofd en ik moest ongewild steeds aan mijn moeder denken. Aan har woorden over toeval, haar woorden over voorbereiding. En aan haar preken over het herkennen van kansen. Woorden die nu belangrijker waren dan ooit.'
En dat alles op haar eigengereide manier.
Het is alsof ik deze vrouw ken, en anders toch zeker wil leren kennen.
'Denken erodeert mijn impulsen'; wat een heerlijk mens, deze Margriet!

De auteur krijgt me met zijn beeldende humor soms zo aan het lachen, dat de tranen over mijn wangen lopen. Bijvoorbeeld na het 'proeven' van enorm veel limoenbeslag wordt Margriet misselijk en heeft last van meer lichamelijke ongemakken;
'Ik trek voor de laatste keer door en kom omhoog. Ja, om belangen- en verhalenverstrengeling te voorkomen moet ik Clementina koste wat het kost weghouden bij mijn huis en mijn vriendinnen, en dus moet ik weer aan de slag.
Meteen zak ik weer door mijn knieën. Een nieuwe lading deeg klettert neer in de pot.'

De andere personages zijn wat minder uitgewerkt, maar dat is ook niet nodig in het verhaal. Het gaat vooral om Margriet die van een 'lijdend voorwerp' een 'zelfstandig naamwoord' wordt in dit verhaal over herstel en groei. 'You've gotta make your own kind of music.'

Maak je eigen keuzes, is de boodschap in dit verhaal.
Ik heb het boek graag gelezen en heb er nog even over na zitten denken.
Een aanrader!