Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een indrukwekkende en ontroerende roman

Mieke Schepens 22 december 2017
In drie delen, met als titel de namen van het gezin van Peter Rashkin, leren we deze gezinsleden goed kennen. Ieder heeft toch een eigen agenda, hoezeer ze ook bij elkaar betrokken zijn. Dat is ook een verloren familie, zoals de titel van het boek aangeeft. In het eerste deel ‘Peter 1965’ kijk je voornamelijk mee door de ogen van Peter, het tweede deel ‘June 1975’ is aan zijn vrouw June gewijd en tenslotte lees je over Elsbeth door de ogen van Elsbeth in ‘Elsbeth1985’. Op het voorblad van elk van de drie delen staat een quote die goed gekozen is voor de persoon uit wiens perspectief we voornamelijk dat deel lezen.

Het onderwerp van dit verhaal is hoe de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog impact (kunnen) hebben op het leven van een overlever.
Het maakt daarvoor niets uit dat je de halve wereld over reist naar Amerika voor een nieuw begin.
Naar mijn mening kan het niet zijn dat de Tweede Wereldoorlog geen impact heeft op het leven van iemand die bijna zijn of haar hele familie heeft verloren in vernietigingskampen en de aanloop daarnaartoe. Je wilt dat vergeten, dat is een logische reactie. Maar tegelijkertijd stop je dan een heleboel gevoelens weg die je in je huidige leven wel nodig hebt voor je nieuwe familie.

In de epiloog met als titel ‘Peter, april 1986’ lees je hoe Peter eigenlijk voor het eerst bewust weer terug wil naar het verleden om wat nog over is van zijn huidige familie nog te redden als familie. Zijn eerste vrouw en twee kinderen overleefden de oorlog niet; die kan hij niet meer redden.
Gevoelens tussen ouders en kinderen zijn van alle tijden, daar mag geen enkele oorlog tussen komen.

Een indrukwekkend en ontroerend verhaal wat door Jenna Blum op een heel rustige manier verwoord is en dat daardoor heel toegankelijk is geworden. Je leest zo nu en dan met een brok in je keel omdat je niet anders kunt dan meevoelen met deze personages. Het verhaal kabbelt rustig verder en je kunt niet anders dan blijven lezen.

Ik heb dit boek graag gelezen.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Mieke Schepens