Lezersrecensie
Soms komt het keihard binnen!
‘Een verre vriend’ is geschreven in de ik-vorm, vanuit het perspectief van Rita.
Marleen Schmitz heeft een soepele schrijfstijl waardoor haar personages tot leven komen; ze worden mensen van vlees en bloed.
Rita is niet altijd even vriendelijk, soms zelfs wat bot, maar ze houdt steeds veel rekening met anderen; vaak meer dan goed voor haarzelf is.
Het verhaal begint in herfst-winter 2008. Het laatste hoofdstuk heeft als titel: winter-voorjaar 2011. Er gebeurt nogal wat in die paar jaren, zowel met Rita als met haar vriend Rutger. Het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn voor het stel.
In cursief kun je in brieven van Rutger aan Rita lezen dat hij haar enorm mist en langzaamaan verandert er iets met Rutger; Rita probeert zich voor te bereiden maar dat lukt niet.
‘Héb je iets met haar?’ dring ik aan.
Aarzelend zegt hij: ‘Het is niet zoals jij denkt.’
‘Dus je ontkent het niet!’ Om niet in huilen uit te barsten, zet ik mijn nagels in het vlees van mijn handen. ‘Ik weet genoeg.’
In ‘Een verre vriend’ heeft Rita ook te maken met zaken die door haar moeder voor haar geheim worden gehouden. Waarom doet haar moeder dat, vraagt Rita zich af? Dat en nog meer vragen doen haar in Zeeland belanden, waar ze op zoek gaat naar een familielid die wellicht meer kan vertellen.
Rutger komt thuis, maar hij is veranderd merkt Rita. Hij bezoekt haar in haar nieuwe woning en reageert anders dan hij vroeger gedaan zou hebben.
“Weer een gevolg van de disciplines die ze hem in het leger hebben aangeleerd. Ook boven zie ik hem oplettend rondkijken. Hij ziet niet hoe gezellig mijn woning is maar zoekt uit door welk raam of welke deur hij naar buiten kan.”
‘Een verre vriend’ gaat over relaties; zowel familierelaties, relaties tussen vrienden als relaties in de liefde. Hoe goed ken je iemand? Wat kun en mag je van iemand verwachten?
Niet alles gaat van een leien dakje in het leven en soms is het nodig om met vallen en weer opstaan je eigen leven veranderen.
Mensen worden vaak veroordeeld of beoordeeld zonder dat men het naadje van de kous weet en dat komt keihard binnen.
Ik heb ‘Een verre vriend’ graag gelezen.
Marleen Schmitz heeft een soepele schrijfstijl waardoor haar personages tot leven komen; ze worden mensen van vlees en bloed.
Rita is niet altijd even vriendelijk, soms zelfs wat bot, maar ze houdt steeds veel rekening met anderen; vaak meer dan goed voor haarzelf is.
Het verhaal begint in herfst-winter 2008. Het laatste hoofdstuk heeft als titel: winter-voorjaar 2011. Er gebeurt nogal wat in die paar jaren, zowel met Rita als met haar vriend Rutger. Het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn voor het stel.
In cursief kun je in brieven van Rutger aan Rita lezen dat hij haar enorm mist en langzaamaan verandert er iets met Rutger; Rita probeert zich voor te bereiden maar dat lukt niet.
‘Héb je iets met haar?’ dring ik aan.
Aarzelend zegt hij: ‘Het is niet zoals jij denkt.’
‘Dus je ontkent het niet!’ Om niet in huilen uit te barsten, zet ik mijn nagels in het vlees van mijn handen. ‘Ik weet genoeg.’
In ‘Een verre vriend’ heeft Rita ook te maken met zaken die door haar moeder voor haar geheim worden gehouden. Waarom doet haar moeder dat, vraagt Rita zich af? Dat en nog meer vragen doen haar in Zeeland belanden, waar ze op zoek gaat naar een familielid die wellicht meer kan vertellen.
Rutger komt thuis, maar hij is veranderd merkt Rita. Hij bezoekt haar in haar nieuwe woning en reageert anders dan hij vroeger gedaan zou hebben.
“Weer een gevolg van de disciplines die ze hem in het leger hebben aangeleerd. Ook boven zie ik hem oplettend rondkijken. Hij ziet niet hoe gezellig mijn woning is maar zoekt uit door welk raam of welke deur hij naar buiten kan.”
‘Een verre vriend’ gaat over relaties; zowel familierelaties, relaties tussen vrienden als relaties in de liefde. Hoe goed ken je iemand? Wat kun en mag je van iemand verwachten?
Niet alles gaat van een leien dakje in het leven en soms is het nodig om met vallen en weer opstaan je eigen leven veranderen.
Mensen worden vaak veroordeeld of beoordeeld zonder dat men het naadje van de kous weet en dat komt keihard binnen.
Ik heb ‘Een verre vriend’ graag gelezen.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Mieke Schepens
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
