Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Dit laat je niet meer los...

Mieke Schepens 29 januari 2016
Hoe bijzonder is het om zoveel uit je eigen leven te herkennen in een literaire roman?
Heel bijzonder, vooral wanneer het op deze overtuigende manier beschreven wordt. De auteur laat de lezer kennismaken met Annabel Wismar (59) en haar zoon David. Annabel krijgt van het ziekenhuis te horen dat ze ernstig ziek is en niet meer geholpen kan worden. Nadat ze jaren geleden een paar keer geopereerd was aan een vorm van kanker had ze ook nu weer het volste vertrouwen in een goede afloop. Door nalatigheid van het ziekenhuis is dat moment al voorbij. Annabel laat het er niet bij zitten en zoekt voor een second opinion haar heil bij Belgische artsen. Deze zien haar situatie anders en willen haar nog wel behandelen. Haar zoon David trekt bij haar in om haar zo goed mogelijk behulpzaam te zijn tijdens deze behandelingen en de tijd daartussenin.

Deze ontroerende roman, waarin de behandelingen, bijverschijnselen van de behandelingen en gedachten van Annabel vastgelegd zijn op een manier die waarheidsgetrouw genoemd kan worden. Tot op zekere hoogte kan ik zoals helaas velen onder ons, dat bevestigen. Het klopt gewoon.

De gedachten van Annabel gaan terug naar het verleden. Naar momenten in haar leven waarvan haar zoon David geen weet heeft.
David is op zijn beurt ook met een aantal gebeurtenissen in zijn eigen leven bezig, waar zijn moeder niets van weet en ook niet mag weten. Hij wil haar niet nog meer belasten. Hij is vooral boos en dat maakt het er voor hem ook niet gemakkelijker op. Gelukkig voor hem is er zijn naaste familie om ook hem te kunnen ondersteunen in dit gevecht tussen loslaten en vasthouden.

Dit is een bijzondere literaire roman, die je nog eens extra na laat denken over het leven en over hoe goed je iemand kent of denkt te kennen. Hierdoor leer je ook jezelf beter kennen.
Een roman die je in zijn greep heeft vanaf de eerste bladzijde en je niet meer loslaat tot het laatste woord en zelfs nog daarna...
3

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Mieke Schepens