Het leven achterwaarts begrijpen...

Wanneer Nicolette in Philadelphia vroeg op zondagochtend een telefoontje krijgt van haar broer Daniel waarin hij vertelt dat het slecht gaat met hun vader is ze in gedachten even terug in Cooley Ridge. Ze vertrok tien jaar eerder voor een te volgen studie uit dit vrij kleine stadje waar iedereen iedereen kent, en is inmiddels verloofd met de jurist Everett.

Dezelfde dag dat Daniel haar belt ontvangt Nicolette een brief van haar vader: Ik moet je spreken. Dat meisje. Ik heb dat meisje gezien.
Dat is genoeg voor Nic (Nicolette) om te besluiten direct naar Cooley Ridge te vertrekken. Ze vertelt niemand over de brief.
Everett en de anderen denken dat ze naar huis wil om haar vader te gaan verzorgen, maar er speelt duidelijk meer...

Tien jaar geleden verdween een tijdje voor haar vertrek naar Philadephia haar beste vriendin Corinne. Deze verdwijning is nooit opgelost. Iedereen die indertijd met deze zaak te maken had, woont nog steeds in Cooley Ridge, behalve Nic.
En nu komt Nic dan weer thuis, maar is het thuiskomen?
Het verhaal is in de ik-vorm geschreven en je kijkt mee naar de gebeurtenissen door de ogen van Nic.

'Wat ik echter ook heb ontdekt is dat er geen terugkeer mogelijk is als je eenmaal bent weggegaan. Ik weet niet wat ik met Cooley Ridge aan moet, en Cooley Ridge weet niet wat het met mij aan moet. De afstand wordt met de jaren alleen maar groter.'

Een paar dagen na de aankomst van Nic in Cooley Ridge, verdwijnt er opnieuw een meisje. Deze gebeurtenis doet iedereen denken aan de vermissing van Corinne, omdat Annaleise die ieders alibi was voor de nacht waarin Corinne verdween, degene is die nu verdwenen is...

De cover laat een afbeelding zien van een reuzenrad op een kermis. Een belangrijke lokatie in het verhaal, zoals je zult kunnen lezen.
De karakters zijn goed uitgewerkt waardoor je betrokken bent bij de personages; je mag de een meer dan de ander, zoals het ook in real life het geval is.

Het boek is verdeeld in drie delen;
Deel 1 – Terug naar huis,
Deel 2 - Terug naar het verleden en
Deel 3 – Terug naar nu.
Onder de titels van de hoofdstukken staat steeds een daar passende uitspraak van Friedrich Nietzsche of Søren Kierkegaard.
Met name deze uitspraak lijkt voor dit verhaal neergeschreven door Kierkegaard:
'Het is waar wat de filosofie beweert: dat het leven achterwaarts begrepen moet worden.'

De bijzondere manier van de auteur om naar de ontknoping toe te werken, zorgde voor een constante onderhuidse spanning. Geen enorme spanning, maar een spanning die het niet toelaat om een letter niet gelezen te hebben. Nooit eerder heb ik een verhaal op deze manier gelezen.
Zo nu en dan had ik een vermoeden wat er gebeurd zou kunnen zijn, en vaak bleek dat helemaal niet te kloppen. Een andere keer klopte het wel, maar daardoor werd het leesplezier voor mij niet minder.

Wantrouwen is een groot onderdeel van 'Vermiste meisjes'.
'Mensen waren als Russische matroesjka's: de oudere versies zaten in de nieuwe verstopt. Maar al die oudere versies ware er nog, onveranderd en net buiten zicht.'

'Vermiste meisjes' is een boeiende thriller die door de bijzondere verhaallijn een extra ster verdiend heeft voor het geleverde leesplezier.
4,5/5*