Bruggenbouwers naar een hemel op aarde

Ken Follett schetst in dit vuistdikke deel twee van de Kingsbridge serie een voortgaande karikatuur van het leven in de Middeleeuwen. Enerzijds de wreedheid en bekrompenheid van de geestelijke, adelijke en wereldlijke macht, anderzijds de inzet en kracht van het individu om het welzijn en de leefomstandigheden van de mens te verbeteren. Net als deel één, dat zich afspeelt in de 12e eeuw merk je dat er in tweehonderd jaar tijd het decor weliswaar veranderd is - maar niet het kleinzielige gedrag van het gros van de mensheid. Heel erg leuk en grappig om te lezen, omdat kleinzielige machtsspelletjes nog steeds aan de orde van de dag zijn. Vaak frustrerend en hemeltergend maar waar, want onderdeel van een dynamische wereld. Hoe vaak word jij als mens in een rol of op een plek gezet waar je niet om gevraagd hebt of andersom projecteer je vooroordelen en overtuigingen op een onschuldige ander? Leerzaam, omdat je dankzij deze herkenbare typen kunt bepalen waarvoor jij in het leven kiest en staat. Welke wortel jaag jij als lezer na? Ben je een gelukszoeker of een wereldverbeteraar? Of meer er tussenin? Iedereen vertolkt zijn plaats op het huidige wereldtoneel.
Sowieso is het volop genieten van dit verhaal. Elk hoofdstuk weer opnieuw totdat Ken Follett er een punt achter zet. Zijn plot is namelijk een perpetuum mobile van krachtmetingen. Een schommeling tussen tegengestelde krachten, die moeten samenleven en samenwerken het merendeel tegen wil en dank.
Heel interessant is de rol van de pest in dit boek. Die gemene ziekte maakte geen onderscheid tussen machtig of machteloos. Gelovige of ongelovige. Adelijk bloed of laaggeborene. Iedereen zit in hetzelfde schip en machtsverhoudingen raken verstoord door een gezamenlijke vijand. Echt eendracht schepend blijkt dit fenomeen niet geweest te zijn. Apart om te bedenken dat wij allen genetisch bestand zijn tegen de pest! Wij zijn voortgekomen uit degenen die de pest konden overleven of er resistent voor waren.