Rust roest, ook voor FitzChevalric

Twee jaar geleden sloot ik het laatste deel af vanThe Rain Wild chronicles. Ik wist dat het laatste deel van deze nieuwste Fitz trilogie, De boeken van Fitz en de nar, nog uitgegeven moest worden, en heb daarop gewacht. Eenmaal begonnen wist ik dat ik niet zou kunnen wachten met doorlezen. Robin Hobb betovert mij namelijk en zuigt mij al gauw vacuüm in haar fantasiewereld. Als vanzelf blijf ik geboeid en bevangen maar doorlezen.
Van nature schuw ik bloed en geweld, maar in haar boeken sluipt het kwaad er gaandeweg in. Onder mijn huid en uiteindelijk daadwerkelijk. Het is niet een whodunnit kwaad, het is meer een mythologisch soort kwaad. Robin wekt van binnen mij een oergevoel op ten aanzien van Goed en Kwaad. Het zijn voelbare krachten en ieder van ons heeft er toegang toe. Dat is het enge wat mij bekruipt wat mij doet doorlezen ook al ziet het tafereel in het begin van dit boek er zogenaamd vredig uit. Fitz heeft het jarenlang voor elkaar gekregen om voor zichzelf en zijn Molly een veilige haven te creëren in het landhuis Woeste Woud. Daartoe nam hij een verzonnen alter ego aan van Tom Dassenkop. Het kostte hem zijn identiteit en imago als FitzChevalric, de bastaardzoon van het Koninklijke Zienersgeslacht. Hij gaf ook grotendeels zijn Vermogen en Wijsheid op. Begin dit boek sijpelt het kwaad ook weer zijn leven in. Met man en macht probeert hij de gaten naar zijn verleden te dichten. Letterlijk in het achterstallig onderhoud van Woeste Woud. Bastaard oom Chade vindt Fitz wat sleets aan het worden en activeert zijn afstamming. Maar ook de nar activeert hem, en.... meer wil ik er niet over zeggen, omdat ik anders alle verrassingseffecten in dit boek teniet doe.
Ik zou niemand aanraden in dit boek te beginnen met het lezen van de boeken van Robin Hobb. Er zit een opbouw verweven in alle voorgaande delen. Ook die waar Fitz niet in voorkomt. Dus gewoon maar je vanaf het begin af aan onderdompelen in de grootsheid van het Vermogen en de Wijsheid van de schrijfster zelf. Al ben je geen liefhebber van fantasy. De manier waarop Robin Hobb in dit deel mij herinnert aan de eerdere gebeurtenissen vind ik heel prettig. Ze past herinneringen in aan de nieuwe gebeurtenissen. Boek dicht, deel twee meteen geopend. Wat een verhalenschrijfster!