Inconsistente roman van Julie Klassen

Omdat ik een liefhebber ben van Jane Austen en Julie Klassen doorgaans de moderne versie vind van deze schrijfster, waren mijn verwachtingen van De schildersdochter misschien wat te hoog gespannen. Bij tijd en wijlen vlamde het verhaal op en daarna zwakte het snel weer af. Al met al kon ik me niet inleven in de hoofdpersoon, omdat ik het gehele verhaal wat afstandelijk verteld vond worden. Meer en meer in deze roman zet de schrijfster de 'Gods-kaart' in als joker. Religie er in brengen is mooi als er een verband ligt met het verhaal. Anders vind ik het storend. Halverwege het verhaal werd er meer en meer gebeden om bijvoorbeeld aan te geven dat Sophie zich ernstig zorgen maakte over het wel en wee van haar echtgenoot. Als je wilt weten hoe bidden er uit zou kunnen zien zou je dit boek kunnen lezen. Leuk vond ik het subverhaal over Gulliver de kat van het kindermeisje (op leeftijd!) Winny. Regelmatig zat er wel zo'n leuk subverhaal in, maar liever had ik gehad dat Julie Klassen meer gemaakt had van het hoofdplot. Julie Klassen heeft echt betere boeken geschreven in haar beginperiode. Hopelijk is ze nog niet uitgeblust. De schildersdochter ontspant wel, omdat het merendeel wat er gebeurt nogal braaf is gezien met een hedendaagse blik.