Verstrikt geraakte levens - verweven levens

Het is nu een paar dagen geleden dat ik dit grootse familie epos heb uitgelezen. Dankzij Bookchoice -dit boek was een van de uitverkoren acht boeken van de maand november 2018- ging ik de uitdaging aan met mijn nieuwsgierigheid. Zou deze voor mij nieuwe Georgisch-Duitse schrijfster mij 1248 pagina’s en dagenlang boeien? Die gekke titel sprak mij totaal niet aan. Het antwoord werd volhartig “JA”! Ook de titel is vrij perfect passend gebleken. Het verhaal is zonder opsmuk, onverbloemd en puur verteld op een afwisselend Shakespeare-achtige poëtische en Tolstoi-achtige prozaïsche wijze. Ongelooflijk dat de schrijfster zelf nog zo jong is. Het boek zit verhaaltechnisch en qua verhaallijn zo geniaal in elkaar dat het diepe sporen in mijn gemoed heeft achtergelaten. Het zindert van binnen lang na. Wat ik ook bijzonder aan haar vertelwijze vind is dat ze niet zozeer filmisch maar theatraal schrijft. Dat zijn andere technieken, die ik ook terugvind in het werk van Arthur Japin. Nino bezorgt de Georgische familie Jasji een podium met als achtergronddecor honderd jaar Russisch-communistische politiek en wereldgebeuren. Zij toont de invloed van voorgaande generaties op de nazaten. Het achtste leven is geschreven voor de Brilka’s onder ons. Streep onder de vloek van het verleden. Een nieuw kleed om te weven.
Na al deze pluimen aan Het achtste leven (voor Brilka) verdient Hymke de Vries als voorleester ook een dikke vette pluim. Dopjes in de oren, ik genoot nog meer van het verhaal en mijn huis is een stuk meer opgeknapt, omdat ik mijn handen en ogen vrij had.