Lezersrecensie
Indrukwekkend
Wilbert van Haneghem en zijn vriendin Marjan kennen elkaar anderhalf jaar als ze voor het eerst samen op vakantie gaan. De Komodo-eilanden in Indonesië trekt hen beiden aan.
Wat een heerlijke vakantie had moeten worden eindigt in een nachtmerrie. Hun boot, met vijfentwintig opvarenden, zinkt voor de Indonesische kust bij het eiland Sangeang. Ruim veertig uur moeten ze vechten voor hun leven; in ruige zee, brandende zon en zonder eten.
De eerste avond op de houten toeristenboot loopt hun boot vast op een rif.
De tweede nacht, donderdag veertien augustus, slaat het noodlot toe voor de kust van Sumbawa, Golven vullen de boot en verdwijnt in zee.
Of de botsing met het rif de oorzaak is, wordt de passagiers niet verteld.
De kapitein is nergens te zien. Het gesprek met de rest van de bemanning raakt in een impasse. Grote paniek breekt uit. De angst is op de gezichten van de mensen af te lezen. Die angst wil Wilbert niet overnemen; hij is steward bij de KLM en besluit de leiding te nemen. Aan boord van de boot is een aluminium bevoorradingssloepje, dat is hun redding. De opvarenden klampen zich, in de woeste zee, vast aan de rand van de sloep. Ze peddelen, zwemmen of watertrappelen.
‘Iedereen is in gedachten verzonken. Er wordt niet meer gepeddeld en het is stil.’
Integer, realistisch en puur vertelt Wilbert over de ruim veertig uur die ze op zee doorbrachten. Het is indrukwekkend te lezen hoe verschillend mensen reageren in een dergelijke situatie; hoe ze proberen te overleven, elkaar helpen en hun emoties afwisselen van wanhoop naar hoop.
Ze zijn zielsgelukkig als hun redding nabij is; schreeuwen, huilen en vallen elkaar in de armen.
Van minuut tot minuut neemt Wilbert je mee in een gedetailleerd, angstaanjagend verhaal. Hij vertelt alsof je naast hem zit en alles opnieuw beleeft. Zijn gedachte- gevoels- en beleefwereld raken diep.
We hebben het gered.
‘Jan kijkt voor zich uit en brult een oerkreet, en dan nog een en nog een.’
Dit waargebeurd reisverslag is een geestelijke reis in een strijd tegen de dood, die iedereen op zijn eigen manier ervaart.
Een worsteling die niemand zou mogen meemaken.
‘In een ander gesprek leg ik met betraande ogen uit dat ik me op zee probeerde voor te stellen hoe dat gaat; verdrinken, vooral als je het zelf wilt.’
Verhaal: 5 *****
Schrijfstijl: 4****
Spanning: 5*****
Wat een heerlijke vakantie had moeten worden eindigt in een nachtmerrie. Hun boot, met vijfentwintig opvarenden, zinkt voor de Indonesische kust bij het eiland Sangeang. Ruim veertig uur moeten ze vechten voor hun leven; in ruige zee, brandende zon en zonder eten.
De eerste avond op de houten toeristenboot loopt hun boot vast op een rif.
De tweede nacht, donderdag veertien augustus, slaat het noodlot toe voor de kust van Sumbawa, Golven vullen de boot en verdwijnt in zee.
Of de botsing met het rif de oorzaak is, wordt de passagiers niet verteld.
De kapitein is nergens te zien. Het gesprek met de rest van de bemanning raakt in een impasse. Grote paniek breekt uit. De angst is op de gezichten van de mensen af te lezen. Die angst wil Wilbert niet overnemen; hij is steward bij de KLM en besluit de leiding te nemen. Aan boord van de boot is een aluminium bevoorradingssloepje, dat is hun redding. De opvarenden klampen zich, in de woeste zee, vast aan de rand van de sloep. Ze peddelen, zwemmen of watertrappelen.
‘Iedereen is in gedachten verzonken. Er wordt niet meer gepeddeld en het is stil.’
Integer, realistisch en puur vertelt Wilbert over de ruim veertig uur die ze op zee doorbrachten. Het is indrukwekkend te lezen hoe verschillend mensen reageren in een dergelijke situatie; hoe ze proberen te overleven, elkaar helpen en hun emoties afwisselen van wanhoop naar hoop.
Ze zijn zielsgelukkig als hun redding nabij is; schreeuwen, huilen en vallen elkaar in de armen.
Van minuut tot minuut neemt Wilbert je mee in een gedetailleerd, angstaanjagend verhaal. Hij vertelt alsof je naast hem zit en alles opnieuw beleeft. Zijn gedachte- gevoels- en beleefwereld raken diep.
We hebben het gered.
‘Jan kijkt voor zich uit en brult een oerkreet, en dan nog een en nog een.’
Dit waargebeurd reisverslag is een geestelijke reis in een strijd tegen de dood, die iedereen op zijn eigen manier ervaart.
Een worsteling die niemand zou mogen meemaken.
‘In een ander gesprek leg ik met betraande ogen uit dat ik me op zee probeerde voor te stellen hoe dat gaat; verdrinken, vooral als je het zelf wilt.’
Verhaal: 5 *****
Schrijfstijl: 4****
Spanning: 5*****
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Mieke Wijnants
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
