Een sterk vervolg op Springvloed

De derde stem is een zinderend vervolg op het eerste deel Springvloed. Ondanks dat het voor een groot deel om dezelfde hoofdpersonen gaat, en je die dus beter leert kennen, kan dit deel toch afzonderlijk gelezen worden. Leuker is uiteraard om ze in volgorde te lezen.

Het schrijversduo heeft, net als in het eerste deel weer gebruik gemaakt van verschillende verhaallijnen die angstaanjagend goed door elkaar heenlopen. In het ene lijntje moet er uitgezocht of de dood van iemand wel of geen zelfmoord is. De eerste indrukken lijken hier wel op uit te komen, maar wat als er even verder ingezoomd wordt op deze zaak? Blijft de doodsoorzaak 'zelfmoord' dan ook overeind? In het andere draadje wordt dieper ingegaan op het overlijden van een goede 'oude' vriendin van Abbas. Haar overlijden haalt diep gewortelde herinneringen bij hem op. Ook dit linkje krijgt nog een flinke staart. Uiteindelijk wordt alles op een zeer subtiele manier tot een helder slot gedirigeerd. Er blijft echter voldoende over om ook het derde deel van de trilogie tot een spannende en interessante te maken.

Het verhaal zat deze keer iets anders in elkaar dan het eerste deel. Waar in het eerste deel gebruik werd gemaakt van soms korte en soms lange hoofdstukken, waren het deze keer vooral lange hoofdstukken. Dat vond ik jammer. Juist de afwisseling gaf iets ontspannends tijdens het lezen en gaf de indruk dat alleen het hoognodige verteld werd. Desondanks was dit verhaal weer erg sterk. De hoofdpersonen waren verder uitgewerkt, de plot kenden een helder verloop en het leesplezier was ruim voldoende. Dit laatste omdat de zinnen goed opgebouwd waren, er geen ingewikkelde woorden instonden en ik geen tikfouten heb aangetroffen. Minpuntje blijf ik de ingewikkelde Scandinavische namen vinden. Die zijn soms lastig te onthouden en daardoor lastiger in het verhaal te plaatsen.

Al met al vond ik het weer een goed boek en ik blij dat ik het heb mogen lezen. Niet excellent maar gewoon erg goed! Daarom 4 sterren.