Mooi en emotioneel

Na vele New Adult titels van Armentrout, zijn er ook enkele Young Adult titels verschenen, waaronder ‘Het Probleem Met Voor Altijd’ en nu dan ‘Als Morgen Niet Bestaat’. Dit verhaal gaat over de zeventienjarige Lena. Ze doet eindexamen en besluit om er een fantastisch laatste jaar van te maken. Niet alleen gaat ze een keuze maken naar welke school ze hierna gaat, ze wilt haar grote liefde Sebastian ook vertellen dat ze hem leuk vindt. Maar één beslissing verandert alles. Het ondenkbare gebeurt. Lena raakt betrokken bij een ernstig auto-ongeluk. Samen met vier vrienden. En Lena is de enige die het heeft overleefd. In de dagen en weken daarna kampt ze met een enorm schuldgevoel en haar beeld van de toekomst is volledig vertekend door deze gebeurtenis. Hoe kan ze ooit verder gaan met haar eigen leven als haar vrienden daar de kans nooit meer voor zullen krijgen?

Toen ik las over het onderwerp dat in dit verhaal centraal zou staan, raakte ik best wel nieuwsgierig. Het is natuurlijk geen leuk onderwerp om over te lezen, maar het is wel realistisch, heftig, aangrijpend en onomkeerbaar. Gelukkig heb ik zelf nooit zoiets meegemaakt, maar dat nam niet weg dat ik me er niets bij voor kon stellen. Vanaf de eerste bladzijde is Lena best wel een interessant en likeable personage. Ze kampt met realistische en typische tienerproblemen tot het noodlot toeslaat. In het begin word je als lezer al meegetrokken in het moment net na het ongeluk, wanneer Lena bij komt in het ziekenhuis, maar dat is maar een kort moment. De hoofdstukken die volgen werken naar het moment van het auto-ongeluk toe en daarna wordt er veel aandacht besteed aan de effecten en gevolgen van het ongeluk op Lena, haar familie, vrienden en omgeving.

Wat vooral naar voren komt is dat ieder een eigen manier van rouwverwerking heeft. En dat vond ik mooi verwerkt in het verhaal. Het is namelijk ook zo en daar moet je als medemens respect voor hebben, al is dat soms moeilijker dan wordt gedacht. Ook in het verhaal van Lena loopt zij op tegen de verschillende manieren waarop haar vrienden met het verlies van klasgenoten omgaan. Maar bij Lena zit het natuurlijk ook nét even anders, want ze was erbij en de enige die het overleefd heeft. Ik kan niet zeggen dat ik me net zo zou voelen als Lena, want dat is iets wat je je eigenlijk niet kan bedenken tot je het meemaakt en dat gun je gewoonweg niemand. Maar ik vond dat de auteur die details wel mooi en krachtig heeft uitgewerkt in het verhaal. Er worden ook wat tijdsprongen gemaakt en dat zorgde voor wat extra vaart in het verhaal. Een rouwproces duurt vaak niet maar een week of een maand. Daar gaat een lange periode overheen voordat het gevoel en het verwerkingsproces een andere wending nemen, verminderen, soms juist nog een keer verergeren of nog even constant blijven.

Het verhaal is gelukkig niet één en al rouwverwerking en tranen. Er komt ook hechte vriendschap, familiebanden, wat humor en persoonlijke ontwikkeling in voor. Allerlei onderwerpen waar verschillende jeugdigen zich wel ergens in kunnen herkennen, wat het verhaal wat gangbaarder en lichter maakt. Het verhaal bevat een leerzame les, waarschijnlijk wel meerdere, maar ieder kan zijn of haar eigen boodschap eruit halen en dat vind ik wel mooi.