Duister en magisch sprookje

‘Een duister en magische sprookje voor volwassenen’.

In een dorpje aan de rand van de Russische wildernis, hoopt de sneeuw zich in de winter metershoog op. Maar de jongste dochter van Pjotr Vladimirovitsj, Vasja lijkt daar maar weinig last van te hebben. Terwijl ze maar wat graag naar de verhalen en sprookjes luistert die hun min verteld, lopen de rillingen haar over de rug. Verhalen over winterdemonen die zielen opeisen, geesten eerbieden en angstaanjagende wezens waarvoor vooral jonge kinderen op moeten passen. Maar Vasja’s stiefmoeder verbiedt haar om deze wezens te vereren. De tijd verstrijkt en het wordt steeds moeilijker om aan eten te komen, oogsten mislukken, de winters worden als maar kouder en het vee overlijdt erdoor. Vasja komt er langzamerhand achter dat ze wezens ziet die niemand anders ziet, behalve misschien haar schoonmoeder? Als het gevaar nadert, leert Vasja de krachten binnen in haar te erkennen. Maar ze weet niet hoe ze ze moet gebruiken. Hoe kan ze er voor zorgen dat haar familie en de dorpelingen de naderende koudste winter zullen overleven?

Vanaf de eerste bladzijde heeft dit prachtige, koude maar sfeervolle verhaal je in zijn greep. De kinderen groeien langzaam op en angstaanjagende maar magie volle verhalen worden aan hen verteld. De sfeer in het verhaal groeit met elk hoofdstuk. Er wordt niet te uitvoering tijd besteed aan de omgeving, maar wel genoeg om je een goed en mooi winter beeld te kunnen scheppen van het huis waarin de familie leeft. Elk personage heeft verschillende namen en koosnaampjes. In het begin is dat even wennen, maar naarmate het verhaal vordert, leer je deze manier van toespreken je een beetje eigen te maken, alsof je onderdeel uitmaakt van het verhaal. Ook de Russische benamingen storen dan niet meer. Terwijl de kinderen opgroeien gebeuren er af en toe wat angstaanjagende maar wonderbaarlijke dingen. Vooral Vasja gaat op onderzoek uit en besteedt veel tijd door in het woud. Haar familieleden zitten soms op hete kolen te wachten tot het meisje terugkomt. Maar hoe verder het verhaal vordert, hoe meer je je als lezer ook aangetrokken begint te voelen tot het woud.

De perspectiefwisselingen zijn van toegevoegde waarde en je merkt ze soms nauwelijks op. Alles loopt naadloos in elkaar over en de extra personages die gaande het verhaal hun intrede doen, blijken uiteindelijk van enorme meerwaarde voor het verhaal. Elk personage is dusdanig uitgewerkt dat je het gevoel krijgt naar een film te kijken en de personages al kennissen of zelfs vrienden kunt gaan beschouwen. De prachtige omgeving en krachtige dialogen worden afgewisseld met af en toe wat bijzondere of magische gebeurtenissen. Hoe verder het verhaal zich ontwikkelt hoe meer er van deze magische dingen plaatsvinden. Tot het verhaal tot een climax lijkt te komen. De sprookjes waar de kinderen van Pjotr vroeger naar luisterden, lijken meer waarheid te bevatten dan iemand voor mogelijk had kunnen houden. De rol van Vasja blijkt belangrijker te zijn van die van wie dan ook, vandaar dat het verhaal voornamelijk vanuit haar perspectief werd geschreven. Maar er zijn genoeg personen die haar tegenwerken in haar doen en laten. Ze wilt namelijk niet uitgehuwelijkt worden of het klooster in gaan. Ze beseft dat er een andere roeping voor haar is, maar ze weet nog niet precies wat dat is. Aan het eind van het verhaal krijgen Vasja en de lezers wat meer duidelijkheid en ontpopt het verhaal zich tot een waar sprookje.

Lezers van ‘Ontworteld’ en ‘Zilvergaren’ van Naomi Novik zullen de boeken van Katherine Arden met open armen ontvangen. De winterse omgeving en uitzonderlijke personages worden op wonderbaarlijke wijze verwerkt in een waardig sprookje.