Overmaat aan diversiteit en problematiek

Alice Osemans debuut verscheen toen zij twintig was. Haar boeken zijn populair, omdat elk boek wel weer een andere vorm van diversiteit behandelt. Inmiddels zijn we aanbeland bij het derde deel in de 'Heartstopper'-serie (vertaald door Niels van Eekelen) waarin twee tienerjongens voor elkaar gevallen zijn, met de nodige ontdekkingstochten, tegenslagen en ontwikkelingen. In hoeverre het verhaal origineel blijft is dan nog de vraag. Maar toch weet Oseman opnieuw de interesse van de lezer te wekken en dat doet ze heel simpel, door middel van een schoolreisje. Niet zomaar een schoolreisje, ze gaan namelijk met z’n allen naar de stad van de liefde. Zeer toepasselijk en romantisch natuurlijk.

Door de illustraties komt de Franse omgeving echt tot leven. Bekende gebouwen en musea komen voorbij en die brengen een culturele en ook wel wat romantische sfeer met zich mee. Maar niet alleen deze Franse elementen komen zichtbaar aan bod, ook de hechte vriendschappen spatten van de bladzijdes. Op het gebied van verliefdheid waarbinnen grenzen worden verkend, maar ook vriendschappelijk in de vriendengroep van Charlie en nu ook van Nick. Er wordt rekening met elkaar gehouden, er wordt elkaar de ruimte gegeven en bovenal is er een altijd heersend gevoel van respect.

Wat er in dit deel wel een beetje dik bovenop ligt, zijn al die verschillende relaties waarin diversiteit naar voren komt. In het begin is de diversiteit binnen de vriendengroep van Charlie nog vrij geloofwaardig, het past goed bij elkaar, maar in dit verhaal worden ook uitstapjes gemaakt naar bijvoorbeeld leerkrachten die homoseksueel zijn. Hoewel die korte kennismakingen met hen de diepgang in het verhaal vergroot, lijkt het anderzijds wel alsof bijna alle personages in het verhaal een andere soort geaardheid hebben waardoor het een beetje te veel van het goede wordt.

Ook de verschillende problematieken waarmee Charlie te maken heeft gekregen in zijn verleden komen nu een beetje uit de lucht vallen. Alsof Oseman meer diepgang wil creëren in zijn personage. Met een nieuwe trigger warning aan het begin is ook al in te vullen welke kant het dan precies op gaat. Dit neemt de verrassing van deze problematieken weg en maakt het allemaal voorspelbaarder. De uitwerking ervan is ook wat tegenstrijdig, zo wordt er op één onderwerp wel diep in gegaan en krijgt dat ook nog een staartje terwijl een ander probleem maar één keer wordt besproken en daarna niet meer aan bod komt.

Desalniettemin is de keuze om dit soort onderwerpen in het verhaal te verwerken begrijpelijk, want deze kunnen een enorme invloed hebben op jeugdigen. Op die manier geeft de auteur niet alleen als boodschap mee dat het oké is om over seksuele geaardheid te praten of er voor uit te komen, maar dat ook andere problematieken besproken mogen of zelfs moeten worden. De intentie is daarmee goed, maar de uitwerking ietwat overmatig.

De vriendschappen blijven daarentegen heel oprecht aanvoelen en maken ook zeker verschillende positieve veranderingen door. Toch verlopen die veranderingen niet altijd even gemakkelijk. Zo komen Charlie en Tao even voor het blok te staan met elkaar, maar gaande het verhaal weten ze weer met elkaar in het reine te komen. Ontwikkelingen als deze voelen heel realistisch aan en maken de personages geloofwaardiger en levendiger. De illustraties ondersteunen en bevestigen dit meermaals, zeker wanneer bepaalde koppels samen zijn en al die geweldig uitgesproken emoties op hun gezichten tot leven komen.

Nick en Charlies relatie blijft zich ook in dit derde deel verder ontwikkelen. Met enkele uitstapjes naar andere problematieken lijkt de focus van hun verhaal soms net wat te veel te verschuiven, maar de romantiek in het romantische Frankrijk blijft de overhand houden.

De vertaling van de vierde Heartstopper zal al snel volgen, op 1 maart. En nog meer leuk nieuws voor de fans: Osemans standalone Loveless gaat ook vertaald worden door uitgeverij Best of YA.