Krachtige, bijzondere en emotionele afsluiter in de serie

Het avontuur van Emma en Julian is nog niet voorbij. Nog lang niet… Na het tragische verlies van Julians zusje Livia, heeft de Blackthorn familie een periode van rauw nodig. Iedereen verwerkt het verlies op zijn of haar eigen manier, maar daar krijgen ze niet lang de tijd voor. Daarnaast dreigt de dodelijke ziekte onder de heksenmeesters steeds meer slachtoffers te maken. En voor de verboden liefde tussen Julian en Emma is ook nog steeds geen oplossing. Onderweg naar Elf om het Zwarte Boek der Doden in handen te krijgen, doet Julian een grote ontdekking dat hen voor altijd van de vloek af zou kunnen helpen. Ook Emma achterhaald een geheim om hun parabataivloek te kunnen omzeilen, maar dat zou alle schaduwjagers in gevaar brengen.

Dit boek heeft je vanaf het eerste hoofdstuk waarschijnlijk weer in zijn greep. Ook al zullen niet alle details uit de voorgaande boeken nog vers in je geheugen zitten, toch weet de auteur precies hoe ze je weer kan laten terugstromen in het verhaal van Emma en Julian. Zeker het begin is erg emotioneel, door de struggles van de familie Blackthorn en wat ze allemaal hebben meegemaakt. Ieder heeft natuurlijk een eigen manier van rouwen en dat zorgt ervoor dat de familie een beetje uiteen dreigt te vallen. Ondanks dat er recent twee oudere familieleden zijn herenigd.
De problemen stapelen zich steeds verderop in het verhaal en je vraagt je af hoe het ooit goed zou kunnen eindigen. De spanning wordt daar tegelijk ook mee opgebouwd en de auteur weet één bijzondere en zeer interessante extra in dit verhaal te verwerken waar je echt door weggeblazen wordt. Je merkt tijdens het lezen dat overal aandacht aan wordt besteedt, alles wordt redelijk gedetailleerd uitgewerkt. Af en toe misschien een beetje tè uitgebreid maar daarvoor zijn het denk ik Cassandra Clare’s boeken.

De perspectiefwisselingen zijn niet echt storend. Ze wisselen elkaar goed af, zorgen voor wat extra diepgang en spanning. Want door de verschillende verhaallijnen kun je als lezer meerdere gebeurtenissen tegelijk volgen en als er op het ene moment iets spannends gebeurt, is het andere misschien wat neutraler. Zo worden spanning, actie, romantiek en ook wel wat humor goed met elkaar afgewisseld. Als je de voorgaande boeken ook gelezen hebt hebben alle personages inmiddels een gezicht, een karakter en persoonlijke eigenschappen. In dit verhaal verandert daar niet heel veel aan, maar wordt je er juist aan herinnerd wat ieders sterke en zwakke kanten zijn en worden ze opnieuw op de proef gesteld.

Wat een krachtige, bijzondere en emotionele afsluiter van ‘De Duistere Machten’. Er zijn nog meer boeken over de schaduwjagerswereld in de maak en worden momenteel al vertaald en ik denk dat ik ze allemaal wel wil lezen.