Indridason is een ontdekking

Het tweede boek dat in Nederland uit is gekomen van de Ijslandse schrijver Indridason is een juweeltje. Rechercheur Erlendur, ook de hoofdpersoon in het vorige boek Noorderveen, krijgt te maken met de resten van een lijk dat gevonden is in een buitenwijk van Reykjavik. Het lijkt er op dat het lijk hier al tientallen jaren geleden begraven is, dus Erlendur en zijn collega’s moeten ook gaan graven in het verleden. Ze ondervragen mensen die in de buurt hebben gewoond over de plek des onheils. Verschillende nare verhalen uit het verleden komen bovendrijven, welke in het boek deels worden verteld vanuit het perspectief van het gezin dat op deze plek woonde. Ondertussen ligt Erlendurs dochter, Eva Lind, in coma in het ziekenhuis. Haar druggebruik en zwangerschap hebben geleid tot een bijna fatale bloeding. Erlendur brengt vele uren pratend door aan het bed van Eva Lind en zo komen we steeds meer te weten over het persoonlijke verleden van Erlendur.

Waarom is dit boek een juweeltje? Er zijn talrijke redenen aan te voeren. Allereerst lopen er verschillende mooie en spannende verhaallijnen door elkaar die elk erg de moeite waard zijn en op het einde prachtig samenkomen. De vertelling over het verleden van het gezin dat woonde op de plek waar het lijk is gevonden is heel mooi opgebouwd en erg spannend. In het begin heb je als lezer nog niet zo door welke kant het op gaat en zie je vele mogelijke opties voor je. Het heden vlecht zich uiteindelijk heel mooi en natuurlijk samen met het verleden. Verder is het persoonlijke drama dat over Erlendur geschetst wordt mooi opgeschreven zonder dat het te sentimenteel wordt. Erlendur wordt steeds menselijker en is een hoofdpersoon waarbij je betrokken raakt. En dan niet te vergeten: het boek is erg goed geschreven. Indridason hanteert een korte, bijna statische stijl, maar durft wel buiten de gebaande paden te treden door ook in te gaan op details over bijvoorbeeld de omgeving. Het maakt Moordkuil een rijk boek. Tot slot wil ik de uitgever complementeren met de prachtige omslag. En dat Crimezone geciteerd wordt op de achterflap maakt het allemaal nog veel mooier natuurlijk. Kortom: een spannend, zeer goed geschreven en boeiend verhaal. Ik wil heel snel nog veel meer vertalingen van deze meneer, Indridason is een ontdekking!