Overhyped

Het meisje in de trein is een thriller, zo wordt tenminste overal geadverteerd. Stephen King liet zich er zelfs toe verleiden het boek mee in de belangstelling te helpen door het een "great suspense novel" te noemen op Twitter. Als King het al zegt moet het wel zo zijn. Toch?
Het eerste deel van dit boek blijkt uiteindelijk weinig van een thriller te hebben. Vlot geschreven, dat wel, maar qua type boek leunt het tot dan toch vooral dicht aan tegen de chicklit romans zoals de Bridget Jones en de Shopaholic boeken. (Noot: na het lezen van dit boek ben ik de auteur gaan googelen en kwam ik erachter dat ze effectief al enkele chicklits heeft gepubliceerd; de sfeer die het boek oproept is dus helemaal niet toevallig chicklit.) Wat ook opvalt: het belangrijkste van de drie hoofdpersonages zit toch wel heel veel bladzijden in de trein. Het verhaal kabbelt daarom bij momenten wat voort en is niet altijd even boeiend.
In totaal zijn er drie hoofdpersonages, allen vrouwen, vanuit wier standpunt het verhaal verteld wordt. Er is Rachel, het meisje in de trein dat eigenlijk al een hele tijd een vrouw is en drankverslaafd, er is Megan die door Rachel dagelijks vanuit de trein wordt gadegeslagen, en er is Anna, de tweede vrouw van Tom die eerder met Rachel gehuwd was. In ieder hoofdstuk is een andere vrouw aan het woord en dat gebeurt niet altijd chronologisch. Het is dus af en toe wel even opletten geblazen.
Het chicklitgehalte is een tegenvaller voor wie een echte thriller had verwacht. Een meevaller is de manier waarop de verhalen van de drie vrouwen langzaam maar zeker in elkaar verweven raken en hoe toevalligheden hoe langer hoe minder toevallig blijken te zijn. In dat opzicht is het verhaal prima opgebouwd.
In het tweede deel van het boek bouwt de schrijfster de spanning op en wordt de lezer zoals in elke thriller gebeurt, op het verkeerde spoor gezet voor de aap werkelijk uit de mouw komt en het boek zijn climax bereikt. Een doorgewinterd thrillerlezer laat zich hierdoor niet in de luren leggen en heeft al snel door hoe de vork aan de steel zit. Echt spannend wordt het daarom nooit en de globale conclusie is dat dit boek de hype die het heeft veroorzaakt eigenlijk niet waard is. Het is een leuk tussendoortje dat zeker niet verveelt, maar meer dan dat is het ook niet. Wat Stephen King heeft bezield om dit boek de hemel in te prijzen, is me een raadsel.