ruimte en tijd

Citaat uit 'Hemel en hel' van Jón Kalman Stefánsson:

"Sommigen leven op een manier dat ze de aandacht trekken en hun bestaan een vlucht neemt, anderen klampen zich vele jaren aan het leven vast, zelfs tot hun tachtigste, maar ze maken niets los, de tijd glijdt langs hen heen en dan zijn ze dood, begraven, vergeten. Ze leven tachtig jaar en toch leven ze niet, je kunt het zelfs verraad aan het leven noemen, want er zijn ook anderen die geboren worden en sterven eer ze hun eerste woordjes kunnen zeggen, ze krijgen een koliek, een kwaaie verkoudheid, en Jon de timmerman moet weer een kistje maken, een kistje voor een leventje dat nooit een leven is geworden, behalve een paar doorwaakte nachten, een paar onweerstaanbare ogen en zulke kleine teentjes dat ze een wonder lijken. Die eventjes hier waren, net zoals de dauw. Opgehouden te bestaan toen wij wakker werden en het enige wat we kunnen doen is diep in ons binnenste - daar waar het hart klopt en de dromen wonen - hopen dat geen enkel leven tevergeefs verloren gaat, geen zin heeft."

Een prachtig boek, deel 1 van een trilogie van een IJslandse schrijver. Waarin er ruimte en tijd tussen de woorden is. Hij vertelt betoverend, poëtisch en ik werd er door gevangen en was blij dat er nog 2 delen zijn.