Iets wat betovert.

Rindert Kromhout – Soldaten huilen niet
April is de wreedste maandag
Vertel me wie wij waren

Een bijzonder mooi geschreven historisch drieluik over de Bloomsbury Group in het Engeland van de jaren 20/30/40 vorige eeuw, geschreven voor iedereen vanaf ongeveer 15 jaar.

De drie boeken hebben me meegenomen naar het leven in en om Charleston House zoals een groep mensen, kunstenaars, vrijdenkers hem een kleine eeuw geleden leefden. Mensen die deel uit maakten van de Bloomsbury Group zoals Vanessa Bell (schilder) en haar zus Virginia Woolf (schrijfster), maar ook Duncan Grant (schilder), Lytton Strachey (schrijver) en Clive Bell (kunstcriticus). Mensen die dichtbij zichzelf bleven en afgingen op hun eigen smaak en mening, wat anderen daarvan ook mochten denken. Rindert Kromhout die schrijft als Quinten (de zoon van Vanessa Bell) heeft zich enorm in de geschiedenis van deze mensen verdiept en is overduidelijk ook van deze mensen en hun levens gaan houden. Hij heeft het allemaal zo mooi onder woorden weten te brengen dat ik helemaal opging in hun wereld.


Fragment

“April is the cruelest month, breeding
Lilacs out of the dead land, mixing
Memory and desire, stirring
Dull roots with spring rain.”

T.S. Eliot - Het Barre Land (1922)


“Angelica bekeek het boek. Het was Het barre land, het lange gedicht van Tom Eliot. Angelica had het thuis weleens ingekeken, maar er niet veel van begrepen. ‘April is de wreedste maand…’ Dat snapte ze nog wel, want in april kon het flink koud en nat zijn, maar de rest…
‘Het is veel te moeilijk voor me, ‘ zei ze.
‘Dat geeft niet, ‘ zei Virginia. ‘Je was erbij toen Tom er voor het eerst uit voorlas, daarom wil ik dat je het hebt. We hoeven niet alles te begrijpen. Soms is het genoeg als iets ons betovert, of fascineert of desnoods irriteert, zonder dat we precies weren waarom.”