Wat een einde, puur en rauw vol sidderende spanning”

Na de Manuscripta in september waren de eerste twintig bladzijde van Eindspel al in mijn bezit, en gelezen (lees verslonden). Mag Isa trouwens nooit meer doe, ik was lekker gemaakt met het begin en moest wachten op meer.

Eindspel het vierde deel in de Noordzee moorden serie. Galgenveld was mijn allereerste boek waar ik ooit een recensie van schreef, nu ruim twee jaar later deel vier voor Isa en voor mij ook al een aardig aantal recensies meer.

Voor ik begin, gaat er van alles door mijn hoofd. Wil ik wel weten wat er gebeurt, is met Sarina en hoe het verder gaat met Kyra en Maud? Ik merk dat ik twijfel, want beginnen is gaaf maar dan … dan weet je het en dan is het over. Eindspel is echt het einde van de NoordzeeMoorden.
De achterflap is alweer pakkend, en de omslag past in de serie een mysterieus spookachtig huisje prijkt op de omslag. Zo eentje, welke je liever mijdt wanneer je ergens wandelt en hulp nodig hebt. Gauw beginnen en kijken hoe het verder gaat.

De personages maken al snel dat het weer helemaal vertrouwd voelt, de doortastende, ondernemende, eigenwijze Kyra en de berustende en toch ook moederlijke Maud laten je thuis komen in het verhaal. Het kost totaal geen moeite om weer in het verhaal te komen. Ook zij maken in Eindspel een groei spurt door, allebei worden ze zich op hun eigenwijze meer en meer bewust van hun eigen ik. Maron beschrijft deze groei op een aangrijpende manier.

De moord naar de twee bejaarden wekt gelijk mijn nieuwsgierigheid, al is het, het onderzoek wat maakt dat het een pageturner wordt, Isa Maron neemt je mee naar een heel gevoelig onderwerp, een aangrijpende wending in het verhaal. Dit moet je echt even laten bezinken, het verhaal is Aangrijpend, Meeslepend en Rauw het raakt je. De details worden onomwonden beschreven, wat je de gruwels over je rug doet lopen.

“De eerstgeboren dochter. Offer me je kind en ik schenk je eeuwigdurende onrust”

Werden de boeken van Isa na Galgenveld alleen maar beter, met Eindspel zet ze een verhaal neer wat mij omver blaast. Meerdere malen gebeuren er situaties die je niet aan ziet komen, het sluimert wel een beetje maar het zijn wendingen die ik niet verwacht bij Isa Maron. Ik ben enorm onder de indruk van haar groei en haar verhaallijn. Wauw, Eindspel is grensoverschrijdend geschreven met diepgang en wendingen waar menig schrijver jaloers op kan zijn.

“Hoe groot moet je haat voor de mensheid zijn als je…”

Tot de allerlaatste woorden houd Isa je gevangen in een web van spanning, pure gevoelens en twijfel, langzaamaan werkt Isa toe naar een climax die je een brok in de keel geeft. Eindspel is het einde van een viertal pracht boeken over Kyra en Maud, twee personages die je wel aan het hart moeten gaan. Zij bewandelen samen het pad naar de ontknoping en in Eindspel is die daar. Jammer genoeg, met een zicht sloeg ik het boek dicht.

Met Eindspel zet Isa Maron een thriller pur sang neer. Het doet je sidderen en gruwelen. Nagelbijtend lees je door tot het einde, je achterlatend met een gevoel van afscheid.

Mogen er maar 5 sterren gegeven worden Eindspel geef ik het liefst 6 sterren, Isa bedankt voor deze mooie leesmomenten

Lieve leesgroet Moon