Heerlijke slowread

Ik lees al zo lang ik me kan herinneren (nou ja…) boeken van John Grisham. Toch is het al even geleden dat ik voor het laatst een boek van hem las. Toen ik begon in ‘Het eiland’ wist ik weer waarom ik zo’n fan ben van de boeken van John Grisham. Het voelde namelijk echt aan als een ouderwetse John Grisham.

Het is een echte slowread, het tempo ligt laag maar vanaf het begin wil je weten wat er met die manuscripten is gebeurd. Het mysterie houdt je nieuwsgierig en Mercer was ook een personage waar ik me mee kon identificeren. Er zit een vleugje romantiek in en het einde is tof opgezet.

‘Het eiland’ geeft je (naar mijn idee) een realistisch kijkje in de wereld van eerste drukken, kunstdiefstal en het werken in een kleine boekhandel. Het straalt soms gemoedelijkheid uit, maar er blijft altijd op de achtergrond een vleugje spanning hangen, dat vind ik zo tof gedaan. Daarnaast was het een soort trip down memory lane, naar de tijd dat ik echt heel veel John Grisham boeken las. Heerlijk!

‘Het eiland’ van John Grisham is een ouderwetse John Grisham. Gemoedelijk maar altijd met een vleugje spanning op de achtergrond. Genieten van begin tot eind.