Prachtig en hartverscheurend.

Dit boek stond al even op mijn verlanglijstje en toen ik het kreeg, was ik zo benieuwd. Of het zo prachtig was als ik had gehoopt?

JA. Echt, tranen met tuiten heb ik gejankt aan het einde van het boek. OMG. Met elke liefdesbrief aan de sterren (ja, met een beetje meer liefde voor die aan Kurt Cobain) werd ik een beetje meer verliefd op dit boek. Ik wilde Laurel uit het boek trekken en haar een dikke knuffel geven. Naarmate het boek vorderde werd dat gevoel alleen maar versterkt.

Het begint al heftig, want Laurel rouwt om de dood van haar zus, maar hoe verder je in het boek komt, hoe meer je verdriet hebt om Laurel en wat ze mee heeft gemaakt. Het woord ‘melancholy’ past gewoon perfect bij het boek, je hebt verdriet om het boek en sommige stukjes zorgde er ook voor dat ik aan mijn jeugd ging denken. Verwacht geen luchtig verhaal, ‘Liefdesbrieven aan de sterren’ is vooral heel heftig. Maar oh wat is het prachtig. Zo’n verhaal dat je raakt tot in je ziel.

Ik wil echt niet te veel onthullen van het verhaal, want dan verklap ik het misschien, maar geloof me, als je van prachtige, ontroerende brieven houdt (hallo, aan Kurt Cobain!) en je wilt een boek dat nog lang bij je blijft, dan moet je ‘Liefdesbrieven aan de sterren’ gaan lezen. Het is gewoon zo mooi en lief en ontroerend en OMG.

Echt, wat is ‘Liefdesbrieven aan de sterren’ een mooi boek. Het ontroerde me, het raakte me en het einde kwam zo hard aan dat ik blij was dat ik erna de deur uit kon. Anders denk ik dat ik de rest van de middag had gehuild.