hedendaagse conflictsituaties

Zoals op vele plaatsen in Europa, krijgt Zweden en meer bepaald de hoofdstad Stockholm een stroom van vluchtelingen te verwerken. In het centraal station is het een chaos van jewelste en Olivia en Luna doen er alles aan om deze mensen te helpen. Luna heeft medelijden met een groep vluchtelingen en neemt die mee om op haar aak te verblijven. Op een andere plaats in de stad vindt Muriel, een bekende van Tom Stilton en drugsverslaafde, een Nigeriaans meisje waar ze zich over ontfermt.
Mette en haar team krijgen een telefoontje dat er een moord heeft plaatsgevonden in Småland en meer bepaald in een bos bij het Dällingenmeer. Daar vinden ze de resten van een aangevreten lijk. Voor het team is het een verschrikking, het is ronduit weerzinwekkend.
Olivia is nu sinds zes maanden toegevoegd aan het team en ook vraagt Mette op haar eigen manier aan Tom om hiervan deel uit te maken. Als er op de plaats delict het moordwapen wordt gevonden doet dit de wenkbrauwen fronsen. Het wapen lijkt gelinkt te zijn aan Roemenië. De inscriptie op het moordwapen verwijst naar een misdaadsyndicaat. Mette stuurt Tom en Olivia naar Boekarest om uit te zoeken wie het slachtoffer is en om nog meer info te vergaren. Niets gaat ongemerkt voorbij als ze in Boekarest zijn en zeker niet aan het hoofd van de criminele bende.
Als ze terugkomen blijkt het moordonderzoek vast te zitten totdat ze weer een oproep krijgen. Wederom gaat het om barbaarse moorden. Het is nu alle hens aan dek voor Mette en haar team om dit te stoppen!

Conclusie
De proloog begint al goed en eindigt met een cliffhanger waar je al meteen nieuwsgierig naar bent. Ook hier weer in dit deel zijn er verschillende verhaallijnen en is het in het begin even opletten en je aandacht erbij houden. Het schrijversduo heeft dit ook in zijn vorige delen toegepast en als lezer wordt je nieuwsgierigheid direct opgewekt. Het is zeer filmisch beschreven en dat is dan ook geen wonder als je weet dat het scenarioschrijvers zijn. Af en toe wordt er een bommetje gegooid en naarmate het verhaal vordert wil je niets anders dan verder lezen. Ze draaien er ook hun hand niet voor om, om de vluchtelingensituatie heel goed te beschrijven en de dingen die Tom en Olivia moeten aanschouwen in Roemenië. Ook zit je in een rollercoaster van emoties zowel bij de kinderen als bij het onderzoeksteam.
Mette is als een moederkloek die over haar kuikens waakt en dat doet ze op haar eigen manier. Ze is een extreme controlefreak en handelt zonder poespas, de directe manier van aanpakken is haar wijze om deze gecompliceerde moordzaak aan te pakken. Niettegenstaande dit alles ontfermt ze zich over haar team en ze weet precies aan wie ze wat heeft. Zo haalt ze Tom bij het team maar ondertussen heeft ze toch twijfels. Olivia maakt nu ook deel uit van haar team en blijft groeien in haar rol.
Ook in dit deel komen personages terug uit Toms verleden. Hij wordt niet graag aan deze tijd herinnerd maar heeft er desondanks toch goede vrienden aan over gehouden. Zo heeft hij nu ook een stabiele relatie met Luna en wonen ze nog altijd op haar aak. Zijn oude getrouwe vriend Abbas en Ronny Redlös, de goedhartige antiquariaateigenaar die ook moeite doet om de daklozen te helpen.
De Börjlinds hebben nu weer gebruikt gemaakt van hedendaagse conflictsituaties die ze in dit boek verwerven hebben. Het zijn zeer gewaagde thema’s die ze aanhalen en ze zijn zeer gevoelig en uitermate weerzinwekkend. In deel drie ‘Zwarte dageraad’ hebben ze kinderen als vermoorde personages gebruikt en nu ook weer; dit is voor mij niet verfrissend en het hoeft niet herhaald te worden. Voor het schokeffect moeten ze het zeker niet laten want dat is er wel degelijk maar ik heb er toch wat moeite mee. Dit gezegd hebbende vind ik het een boek dat zeer vlot leest en waar de spanningen hoog oplopen. Vooral op het einde is er sprake van gerechtigheid, iets wat Tom Stilton hoog in de vaandel draagt. De titel van dit boek geeft het nog een extra cachet wat je ook niet onberoerd laat!
4 sterren