Een prachtig boek dat je leven een stukje rijker maakt.

Ik was heel nieuwsgierig naar dit boek en bedank dan ook uitgeverij Moon voor hun superactie op Facebook waardoor ik dit boek voor hen mocht lezen en beoordelen.

Onmiddellijk na het lezen had ik even een moment voor mezelf nodig om alles te overdenken en te verwerken. Dit boek gaat deels over rouwverwerking en na het lezen moest ik het afscheid van Violet en Finch zelf verwerken. Een boek dat dit kan verwezenlijken, is een topper die iedereen zou moeten lezen!

Violet Merkey is een populair meisje dat alles heeft wat ze wil tot de dag dat haar zus verongelukt. Ze voelt zich schuldig en trekt zich helemaal terug. Op de verjaardag van haar zus komt ze bovenop de klokkentoren van haar school terecht. Daar ontmoet ze Theodore Finch, de jongen die iedereen op school gestoord vind. Hij kampt vaak met zelfmoordgedachten, maar toch praat hij Violet van de richel. Finch maakt zich zorgen om Violet en besluit haar te helpen weer plezier in het leven te krijgen door middel van een schoolopdracht waarvoor ze verschillende uitstappen moeten doen.

2 jongvolwassenen ontmoeten elkaar in één van hun zwakke momenten. Violet probeert de hele wereld buiten te sluiten, maar Finch laat zich niet wegduwen. Hij heeft vaak het gevoel dat hij in een zwart gat verdwijnt en dankzij Violet verdwijnt dat gevoel. Ik had al vlug het vermoeden dat Finch een bipolaire stoornis had. Het ene moment is hij hyperactief en wil hij niet slapen en het andere moment komt hij zijn kamer niet meer uit. Door zich op Violet en hun schoolopdracht te richten, is hij minder met zichzelf bezig en voelt hij zich meer normaal. Helaas duurt het niet lang. Terwijl Violet langzaam maar zeker haar verdriet en schuldgevoelens te bovenkomt, zakt Finch dieper weg in zijn gevoelens. Violet probeert op haar beurt Finch te redden, maar kan ze dat wel?

Het boek bouwt heel goed op. In het begin lees je gewoon een verhaal, maar gaandeweg raak je meer en meer betrokken bij Violet en Finch. Gedurende het verhaal leren ze elkaar kennen en leert ook de lezer hun gevoelens en geheimen kennen. Je hoopt dat beiden hun negatieve gevoelens leren verwerken en dat ze elkaars licht in de duisternis zijn.
Het laatste deel van het boek is dan ook een grote schok ook al had ik het verwacht. Ik vind het mooi dat ze beiden alle uitstappen hebben gedaan, want elke locatie zorgde voor de verdere verwerking van hun verdriet en gevoelens.
En ja, ook ik heb enkele tranen gelaten hij het laatste deel van het boek.

Jennifer Niven heeft een prachtige schrijfstijl en het boek staat vol zinnen die je doen nadenken.
Enkele zinnen die mij bijbleven:
Violet: “Het waarom is dat het er allemaal niets toe doet. School niet, cheerleaden niet, vrienden of vriendinnen niet, of feestjes of programma’s creatief schrijven of … Het is allemaal maar tijdvulling tot we doodgaan.”
Finch: “Misschien. Misschien ook niet. Of het nu tijdvulling is of niet, ik ben behoorlijk blij dat ik hier ben. Als ik iets geleerd heb, dan is het wel dat je er alles uit moet halen.”

“Waar het op aankomt is je leven te aanvaarden zoals het nu voor je ligt, voorgoed veranderd. Als je daarin slaagt zul je ook de rust vinden waarnaar je verlangt.”

Sorry als ik wat vaag blijf over het boek, maar ik wil niet teveel vertellen omdat je dit het beste zelf kan beleven. Lees dit boek en je leven zal een beetje rijker zijn dan ervoor. Ik ga het alvast aan iedereen aanraden!