Stalen zenuwen nodig

Vanavond past Fara op de kinderen van de familie Zuiderduin. Ze wonen in een groot kasteelachtig huis. Marnix en Suzie zijn heel lief en luisteren goed. Als de kinderen net naar bed zijn, valt de stroom uit. Op school gaat net het gerucht van de killer in de kelder rond en natuurlijk zit de meterkast in de kelder. Tussen de opgezette dieren door, weet Fara de meterkast te vinden en de stroom weer aan te zetten. Als ze net rustig zit, dient het volgende horrorachtige probleem zich aan. Ze begint zich af te vragen of ze deze oppasklus wel had moeten aannemen…

Fara de Graaf is een heel normaal meisje van 15 jaar. Samen met haar beste vriendin Yun Li strijdt ze om de titel ‘queen of horror’, maar Yun Li is veel beter in het vertellen van horrorverhalen. Fara geeft het niet gauw toe, maar eigenlijk geven die verhalen haar behoorlijk de rillingen. Door de spannende uitstraling van het huis en de enge verhalen op school, blijkt Fara toch wat schrikachtig te zijn. Desondanks blijft ze stoer en heldhaftig oppassen. De kinderen komen op de eerste plek.

De schrijfstijl is zoals van Bakhuis verwacht mag worden. Het verhaal leest vlot weg door de korte zinnen en het beeldende taalgebruik. Ze gebruikt geen lastige woorden, waardoor het echt lijkt alsof je in het hoofd van een 15-jarige zit. De hoofdstukken zijn kort en eindigen allemaal met een cliffhanger. Hoewel je na de cliffhanger eigenlijk niet door durft te lezen, moet je wel.

Clownsnacht is een nagelbijtend spannend verhaal. Uit angst lees je het boek met samengeknepen billen. Ook leert Bakhuis je een belangrijke levensles: neem altijd een telefoonoplader mee. O, ja, en vertrouw nooit nooit nooit een clown met een gouden ballon!