Een spanning die langzaam, maar goed wordt opgebouwd.

Rachel is alcoholiste en treint elke dag langs het huis waar zij nog steeds zou willen wonen. En in datzelfde rijtje woont het perfecte stelletje waar zij jaloers op is. Ze zien er zo gelukkig uit. Zij wil dat leven. Of haar oude leven van toen zij ook zo gelukkig was en daar woonde.

Het verhaal begint om monotone verteltoon. In de ochtend en avond zit Rachel in de trein en overdenkt haar leven. Wat is er mis gegaan? Dit begint op een gegeven moment een beetje saai te worden, maar gelukkig komt er op tijd toch spanning in het verhaal. Een spanning die langzaam, maar goed wordt opgebouwd.

Het thema alcoholisme is duidelijk zichtbaar en geloofwaardig uitgebeeld. De schrijfstijl leest prettig en de drie vrouwelijke personages die het perspectief doen zijn goed neergezet. Ook al mag ik ze eigenlijk niet, ik wil door blijven lezen. Door stukken uit het verleden krijg ik steeds meer beeld, wie deze drie vrouwen zijn.

Ik vond het een goed boek