Pas op van de horlogekiller!

We kennen Hakan Nesser van zijn vroeger werk de Van Veeterenreeks en de Barbarrotireeks waar je telkens diepgaande karakters en ingewikkelde en verrassende plots vindt.
De Hemel boven Londen wordt langzaam opgebouwd en er zijn verschillende verhaallijnen. Van sommige weet je lange tijd niet wat ze in het boek komen doen, waardoor de leessnelheid en de spanningsboog wel wat daalt. In het verhaal zien we 2 Leonards : de éne was een verliefde jonge Leonard wiens leven geleid werd door anderen, en de huidige Leonard was een stervende die bezig is met een taak waar hij de touwtjes stevig in handen houdt. Maud de vrouw van Leonard is de te brave zorgende persoon. De personages worden langzaam en in stukjes en brokken aan de lezer voorgesteld. Hun rol en relatie ten opzichte van elkaar wordt vrij goed uitgewerkt. Door het tamelijk hoge aantal personages komt het verhaal pas traag op gang. Gelukkig is het allemaal mooi vlot en omschreven. Pas op het einde komen alle verhaallijnen samen. Sommige zaken kon je al voelen aankomen en andere waren dan toch verrassend. Het is meer een allesomvattende roman dan een typische Scandinavische thriller. Misschien moet Hakan Nesser nog wat oefenen maar hij begint toch al aardig in de buurt van Irving of Zafon te komen.
Dit boek is een verhaal waar je tijd moet voor uittrekken en waar je langzaam in moet kruipen. Het is als een fles wijn van 150 pond, je moet hem eerst openen, dan laten chanteren, en dan druppel voor druppel opdrinken.