Lekker tussendoortje

De baas is een ‘what you see is what you get’ type boek. Zowel de omslag als de achterflap maken duidelijk dat dit boek draait om romantiek, feelgood en seks. Keeland heeft wel haar best gedaan het boek en de hoofdpersonages, Reese en Chase, iets meer diepgang mee te geven en daar heeft ze goed aan gedaan. Het boek voldoet nog steeds aan de eerder genoemde verwachtingen, maar deze verdieping in Reese en Chase zorgt er wel voor dat het boek minder plat is en nog iets meer om het lijf heeft dan alleen romantiek en seks.

Overigens vind ik het zeker geen minpunt dat je bij De baas meteen weet waar je aan toe bent, zeker omdat het prima geschreven is in dit genre. Geen moeilijke woorden, het verhaal leest vlot en je draagt zowel Reese als Chase een warm hart toe. Verder is niet alleen de hoofdlijn van het verhaal erg voorspelbaar maar ook de lijntjes die er doorheen verweven zitten. Ook dit vind ik geen groot nadeel bij een boek als De baas. Uiteindelijk is het een boek om mee te ontspannen en lekker bij weg te dromen. Ook al weet je al hoe het verhaal zal eindigen, je blijft het boek erbij pakken om verder te kunnen lezen.

Wat ik wel een minpunt vind zijn de foutjes aan het begin van het boek. Zo staat op de achterflap dat Chase zich voordoet als de neef van Reese. Dit gebeurt ook wel, maar pas later en tegenover een andere man dan degene waarmee Reese op date is tijdens de eerste pagina’s. Daar doet Chase zich voor als een oud vriendje van vroeger op school. Ook staat er even verderop in het boek dat Reese een screenshot maakt van de profielfoto van Chase op Facebook. Vlak daarna blijkt dat ze de foto per ongeluk als achtergrond op haar bureaublad heeft ingesteld (kan dit überhaupt per ongeluk??) en dat dat gebeurd moet zijn toen zij de foto had gedownload. Tussen een screenshot maken of een foto downloaden zit een heel verschil. Dit soort foutjes vind ik enorm slordig in een boek, deze hadden makkelijk voorkomen kunnen worden, en dat stoort mij. Gelukkig bleef het hierbij zodat ik me tijdens de rest van het verhaal gewoon op de personages en het verhaal kon richten.

Reese en Chase hebben beide gebeurtenissen uit het verleden waar zij mee moeten leven. Je leest dit boek voornamelijk vanuit het oogpunt van Reese. Af en toe lees je vanuit Chase maar meestal gaan deze momenten over zeven jaar

geleden. Dit zorgt er wel voor dat je de achtergrond van Chase meer ervaart en tegelijk nog iets meer sympathie voor hem krijgt.

Erotiek komt genoeg aan bod in dit boek en Keeland is niet bang voor duidelijk taalgebruik. Omdat het geen overdaad was en niet alleen maar constant over seks ging, vond ik dit niet storend. Af en toe viel Keeland een beetje in herhaling, zoals wanneer Chase de haren van Reese vastpakte, om zijn hand draaide en haar hoofd naar achteren trok. Op een gegeven moment weet je het dan wel en begint zo’n beschreven handeling eerder irritant dan opwindend te worden. Toch denk ik dat Keeland veel vrouwen kan bekoren met dit boek.

Ik vond De baas een heel lekker tussendoortje.