Actueel thema en voor (bijna) alle leeftijden

Een jeugdboek met een actueel thema. De ouders van Mus zijn gescheiden, dit is het centrale onderwerp in het boek, hier draait het om.
Mus en haar broer Brix hebben hier moeite mee, niet alleen dat hun ouders gescheiden zijn, maar ook de manier waarop hun vader het gezin verlaten heeft. Vooral Mus heeft dit gevoel sterk, dat zijn verlaten is door haar vader en dat zijn nieuwe vriendin belangrijker is voor hem dan zij.
Hier worstelt zij nog mee wanneer zij en haar broer Brix te horen krijgen dat hun moeder een nieuwe vriend heeft. Dit blijkt niet zomaar iemand te zijn. Het is een van de meest vervelende leerkrachten van school.
Vooral Mus krijgt hierdoor ook nog schaamte te verwerken, ze heeft een bepaalde reputatie op school maar is tegelijk ook heel kwetsbaar. Deze kant laat ze echter nauwelijks zien aan de buitenwereld, ze heeft een muur opgetrokken.

De volwassenen in dit boek zijn ontzetten egoïstisch, dit was gewoon ergerlijk. De moeder die vindt dat ze geen goedkeuring nodig heeft van haar kinderen, geen rekening lijkt te willen houden met het feit dat zij en haar nieuwe liefde beide op de school van hun kinderen werken en erop staat dat haar kinderen op Nore, de zesjarige dochter van haar nieuwe liefde, passen wanneer zij een avondje uit gaan. Die nieuwe liefde lijkt zich op te willen werpen als nieuw vaderfiguur en dan heb je nog de echte vader van de kinderen die weinig moeite voor hen doet. Als Mus hem dan een keer opzoekt omdat ze hem nodig heeft, is hij er niet voor haar. Fout op fout. Ik geloof meteen dat dit ook in het echte leven voorkomt, daarom zou het boek ook gelezen moeten worden door (gescheiden) ouders dus realistisch en beklemmend is het wel. Natuurlijk ben je zelf ook belangrijk, maar niet over de rug van je kinderen.
Wanneer Mus doet wat ze doet is dit misschien niet goed te praten, maar wel zeer begrijpelijk

Hoewel het een goed en actueel onderwerp is en Desmet in toegankelijke taal schrijft, mist er nog enige diepgang. De situatie met Nore wordt eenmaal aangehaald en hoewel daar genoeg dingen in gebeuren, wordt dit niet meer opgepakt. Ook de vriendschap tussen Mus en Brent wordt wel aangestipt maar nooit uitgediept.
In het begin en aan het einde van dit boek is duidelijk dat Mus hulp krijgt. In het midden gelaten of dit de juiste hulp is, had in dit deel van het verhaal ook meer gezeten. Desmet had veel dieper op de banden tussen personages in kunnen gaan.
Zoals eerder gezegd is het niet goed wat Mus uiteindelijk doet maar wel begrijpelijk. Als lezer krijg je de indruk dat zij als enige de gevolgen ondervindt van deze gebeurtenis en dit zou niet terecht zijn.
De onbeantwoorde vragen die je hierdoor houdt aan het eind van het boek, zorgen voor een onbevredigend, enigszins frustrerend gevoel.

‘Mus’ is een makkelijk te lezen boek waarin het draait om een onderwerp wat zeker bespreekbaar moet zijn. Tegelijk is dit boek ook vooral een voorbeeld (voor volwassenen) hoe het niet moet.