Actueel en Emotioneel

De schrijfster Christy Lefleri heeft in de zomer van 2016 en 2017 gewerkt als vrijwilligster in een vluchtelingenkamp in Aleppo.
Dit alles heeft zo,n indruk op haar gemaakt dat zij het als haar plicht ziet om te vertellen hoe het er daar aan toe gaat.
Dit is het verdrietige en ontroerende verhaal van Afra en Nuri. Nuri is bijenhouder en Afra kunstenares en zij hebben een zoontje Sami waar zij dol op zijn en wonen gelukkig en tevreden in Syrië. Hun leven wordt totaal op zijn kop gezet als de oorlog uitbreekt en als de situatie onhoudbaar wordt voelen zij zich genoodzaakt om te vluchten. Dit alles met een groot verdriet met zich meedragend.
Dan begint de ellende pas goed, zij krijgen te maken met mensensmokkelaars, slechte opvangplekken, onzekerheid en angst.
Uit alles wat zij meemaken spreekt hun liefde voor elkaar. Dit wordt zo mooi en puur beschreven dat het pijn doet in je hart. De liefde voor hun werk en vaderland is zo voelbaar.
Er zijn twee verhaallijnen vanuit het perspectief van Nuri, heden en verleden, met prachtige citaten die je doen nadenken. Ook de hoop om terug te keren naar hun vaderland houdt hen op de been.
Door dit verhaal ga je als lezer toch anders tegen de vluchtelingenproblematiek aankijken. Er is veel moed voor nodig om je eigen land te verlaten en niet te weten waar je terecht komt.
De cover met de open handen spreekt voor zich.
Dit boek zal ik niet snel vergeten.