Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Recensie De geheime tuin dyslexie uitgave

Nico van der Sijde 24 augustus 2010
Ik heb dit boek gelezen toen ik jong was (als snellezer was ik op school namelijk steeds door de jongensboeken heen), en ik herinner mij vaag een soort combi van weerstand en ontroering. Bij herlezing snap ik dat ook wel. Die weerstand heeft te maken met het nogal stichtelijke karakter van dit boek: er is niks mis met een tamelijk expliciete 'moraal', alleen IK hou daar niet van en heb daar nooit van gehouden, ook als kind niet. Bij herlezing vind ik ook de 'loutering' (eerst averechts gedrag en totale ellende, maar uiteindelijk inkeer en, joho, geluk) er wat al te dik en voorspelbaar bovenop liggen. Ook voor een jeugdboek. Voorts wordt er soms wat erg openlijk op de traan gemikt, en daar hield en houd ik al HELEMAAL niet van. Maar de verschillende types zijn best goed 'neergezet', en het boek is m.i. ook best goed geschreven. De illustraties zijn bovendien inderdaad heel goed gedaan. En het motief van die verborgen en geheime tuin, die een soort paradijs van onbedorven jeugdtijd lijkt te symboliseren (DAAROM is hij ook verborgen en geheim, natuurlijk), plus de analogie van die tuin (hoe planten zich alleen optimaal kunnen ontwikkelen als je hun 'natuurlijkheid' niet aantast) en de harmonische en natuurlijke ontwikkeling van kinderen vond en vind ik best mooi. En ook de gedachte dat je zo'n soort geheime tuin ook in je eigen psyche zou moeten kunnen vinden en cultiveren (zo begrijp ik nu de boodschap tenminste) vind ik lang niet onaardig. Daar schijnen ook allerlei theosofische gedachten achter te zitten, wat ik als kind niet begreep natuurlijk. Aan de andere kant, 'literature is communicated before it is understood', zei T.S. Eliot al: het kwam vermoedelijk ook op jeugdige leeftijd wel bij mij 'binnen', ook al begreep ik het niet. Hetzelfde zal gelden voor het motief van die tuin. Dus ik vond het wel weer heel aardig om dit boek na jaren weer eens te bekijken, ondanks de naar MIJN smaak (die dus puur persoonlijk is) wat al te stichtelijke boodschap en de MIJNS inziens soms wat dikke vette sentimenten.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Nico van der Sijde