Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

mooi boek maar niet briljant

Nicole Pegels 24 oktober 2017
Ik heb meegedaan aan de hebban leesclub voor dit boek. Ik heb tijdens het lezen overigens ook deel 1 van de Cazalet-kronieken: “lichte jaren” gelezen. Het verhaal speelt zich af aan het begin van de 2e Wereldoorlog. De hoofdpersonen zijn verschillende leden van de familie Cazalet. Gelukkig is voorin het boek een stamboom opgenomen want het is soms lastig om de verschillende personages uit elkaar te houden. De familie Cazalet trekt zich in dit deel steeds meer terug in het grote familiehuis op het platteland “Home Place” aangezien de huizen in London eigenlijk niet gebruikt kunnen worden door de voortdurende bombardementen. Het is soms net een kippenhok, dat Home place, ondanks dat de grootvader er een boerderij bij kocht (in deel 1) De broers zijn óf in het leger, óf proberen in Londen het bedrijf draaiende te houden (en een dubbelleven in stand te houden) de vrouwen zijn intussen ziek, zwanger of in de ban van een andere man. En Rachel, de ongetrouwde zus, wordt ook in Londen ingezet voor het bedrijf terwijl haar heimelijke liefde Sid een ambulance bestuurt. De kinderen krijgen intussen thuis les van juffrouw Miliment (de meisjes) of gaan naar kostschool (de jongens). Ik vond het verhaal soms wat langdradig en sommige personages kwamen niet zo lekker uit de verf vond ik. Zo komt Zoë eigenlijk alleen maar voor in de verhalen van haar stiefdochter Clary, terwijl de lezer juist zo benieuwd is naar haar gevoelens en gedachten nu haar Rupert wordt vermist. Louise daarentegen krijgt erg veel pagina’s toebedeeld terwijl daar eigenlijk niet superveel spannends gebeurd. De verhaallijn over haar (vermoedelijk) Joodse vriendin Stella is wel goed gedaan en werpt een nieuw licht op hoe de oorlog destijds werd beleefd. Hoe naïef en tegelijk antisemitisch ook Engelsen waren. Ik vind het verhaal mooi maar het mist vaart en door de veelheid aan personages is het soms wat verwarrend. Of Rupert wel of niet dood is bijvoorbeeld blijft lang ongewis en wordt aan het eind nogal vlot “opgehelderd” met de komst van wéér een nieuw personage. De observaties en belevenissen van de kinderen zijn mijn inziens eigenlijk het leukst en geven ook lucht en vaart aan het verhaal. Ik ga deel 3 zeker lezen!

Reageer op deze recensie