Niemand kan je alles geven, iedereen kan je iets geven

De ideale man verteld het verhaal van Evelien, haar man Taeke en Kees. Evelien staat op de automatische piloot, iets wat bij haar voor veel onvrede zorgt. Ze vind zichzelf niet goed genoeg, maar haar leven ook niet. En dat terwijl ze ogenschijnlijk alles lijkt te hebben wat een vrouw maar gelukkig kan maken. Haar onvrede zorgt voor de ene na de andere gebeurtenis waarin haar hele leven, inclusief haar relatie met Taeke op losse schroeven komt te staan. Onverschillige filosofische wervelwind Kees heeft hier zijn eigen aandeel in gehad.

“Iedereen is een zeiler totdat de zeilboot omslaat. Dan ontvouwt de magie van het leven zich aan je” (p107)

De persoonlijke ontwikkeling die Evelien vervolgens meemaakt zorgt ervoor dat ze keuzes maakt. Keuzes die ze moet maken om haar onvrede om te kunnen buigen naar tevredenheid.

Soms is Evelien ietwat rigoureus in haar levensstijl, in haar keuzes en in haar zoektocht naar zichzelf, echter door de manier van vertellen leef je eerder mee met haar, dan dat je er met een gevoel van afschuw naar kijkt.
Haar man Taeke is in heel het boek een vrij kleine rol toebedeeld. In haar ogen is hij meer dan eens te veel afwezig, terwijl hij zich in zijn houding naar haar eerder erg naïef opstelt.
Kees is de man die voor veel roering zorgt bij Evelien. Vraag blijft wel of deze man als man gezien moet worden of als de duivel op haar eigen schouder in een visueel vormgegeven alter ego van haarzelf.

Dit is het tweede boek van Mathilde Hoekstra. Ditmaal heeft ze er echter voor gekozen om een roman te schrijven gebaseerd op haar eigen leven.
Gezien de reacties op dit boek waren verwachtingen hooggespannen. Met name herkenning was een veelgehoorde positieve reactie.

De ideale man is een fijn boek om te lezen en de beloofde herkenning zal de lezer ook hoogstwaarschijnlijk wel vinden. Het hele verhaal gaat in een vrij snel tempo waardoor het lezen makkelijk gaat. Wel ontbrak het her en der aan wat diepgang, zo hadden de filosofische gesprekken met Kees verder uitgediept kunnen worden waardoor de lezer nog meer had kunnen meeleven bij de ontwikkeling die Evelien doormaakt. De echte wijsheid voor wie er door een dergelijk levensproces gaat, leek te ontbreken aan het hele verhaal.

Het boek heeft een behoorlijk open einde. Enigszins mooi omdat ook voor het personage Evelien de toekomst open ligt, anderzijds blijft de lezer wel met erg veel vragen achter. Om deze vragen te beantwoorden werkt Mathilde nu aan het vervolg: De ideale vader. Echter wanneer dit deel een minder open einde had gehad, was het waarschijnlijk doeltreffend genoeg geweest.

Ik geef dit boek 3,5 ster, 3 op hebban, omdat ik het boek met veel plezier gelezen heb en het ook zeker wel aan zou raden. Echter vind ik het een gemiste kans dat er niet voor meer diepgang is gekozen en laat het open einde te veel vragen open staan waarvan ik me af vraag hoe dit in een eventueel vervolg vormgegeven zou kunnen worden, zonder afbreuk aan het geheel te doen.