Adembenemend

Lieveling is het debuut van Kim van Kooten. Het is een verhaal over het leven van Pauline Barendregt. Er is veel over dit boek gezegd en geschreven en ik kan niets anders doen dan alle goede kritieken onderschrijven. Dit boek zal iedere lezer nog lang heugen.

Het verhaal gaat over Puck die in de jaren 70/80 opgroeit in de buurt van Rotterdam/Zwijndrecht. Ze komt uit een niet al te best milieu en vindt het leven in het grote bruine kasteel aanvankelijk best spannend. Voor het eerst in haar leven wordt ze flink in de watten gelegd. Dat daar een prijskaartje aanhangt zie je als lezer meteen maar je weet ook dat dit voor een vijfjarig meisje een perfecte val is.
Het gaat van vreselijk tot erger. Haar moeder, die niet al te slim is, ziet het niet of wenst het niet te zien. Zo kan het misbruik jarenlang doorgaan. Tot Puck het vertelt. Maar of haar leven daar zoveel beter van wordt?

Natuurlijk wordt het beter, maar het knappe van het boek is dat het realistisch blijft, echt en rauw. Geen sprookje aan het eind. Waarom moet je deze ogenschijnlijke mistroostigheid toch lezen?
Als allereerste argument zou ik willen aandragen dat ik van Puck ben gaan houden. Dat gebeurt niet snel met een boek en hier was het al op pagina 1.
Ten tweede is het mooi geschreven, kinderlijk en de taal en begrip groeit als Puck ouder wordt. Erg knap.
Voorts is het erg grappig, echt heel erg grappig.

Is er een les? Voor mij wel. Ik hoor wel eens dat misbruik macht is en onzichtbaar. Nu snap ik het. Er is nu een spotje op tv dat zegt dat je ook bij vermoeden van misbruik mag bellen, nu snap ik dat. Ik ben blij dat ik het nu pas snap, snap je?

Laatste opmerking moet worden gewijd aan de prachtige cover. Wie verzint zoiets? Erg mooi!