Hopeloze gevallen

Paul Krüzen is rond de vijftig. Hij woont al vanaf zijn achtste met zijn vader in een vervallen boerderij, nadat zijn moeder ervan door is gegaan met een Russische piloot. Paul is een angsthaas en feitelijk een hopeloos geval die zijn toevlucht tot een prostituee zoekt, omdat hij een vaste relatie met een vrouw niet aandurft en niet los kan komen van zijn vader, die verzorging nodig heeft.

Het eerste hoofdstuk leest ietwat moeilijk omdat in een keer een heleboel namen van personen worden gespuid. Na dit hoofdstuk wordt het verhaal overzichtelijk. Wieringa weet mooie taal te schrijven, hetgeen lezen plezierig maakt, ook al verloopt de eerste helft van het boek nogal traag. Dit verandert wanneer er een overval plaats vindt. De overval en een dode brengen tempo in het verhaal. Dit is een interessant contrast met de dorpse traagheid van Mariënveen.

Belangrijke thema's in het verhaal zijn wantrouwen voortvloeiend uit angst en eenzaamheid. Dit wantrouwen is betreft onder meer de niet-autochtonen die het dorp binnenkomen, zoals Russen en Chinezen. Dat begint al met de Rus die Paul's moeder kaapt. Hierna kunnen Russen geen goed meer doen. Ietwat wonderlijk is dan wel dat Paul naar Rita gaat die van de Filipijnen komt en dat hij luncht bij de Chinezen in hun restaurant.

De titel van het boek dekt niet het hele verhaal. Rita vervult slechts een bijrol, ook al is zij de patroonheilige van de hopeloze gevallen en is Mariënveen een verzamelplaats van hopeloze gevallen. De titel van het boek doet meer vermoeden over de rol van Rita dan de auteur in zijn verhaal realiseert.

Het is een hele kunst om zo goed de sfeer van een Twents dorp te beschrijven. Daarvoor moet je er niet alleen opgegroeid zijn, maar ook tekenend kunnen schrijven.