Over het marginale bestaan in Norrland

Hoofdpersonen zijn Lelle, een gebroken vader wiens tienerdochter Lina drie jaar geleden is verdwenen, en Meja, die met haar aan de drank zijnde moeder Silje is ingetrokken bij Silje’s oudere vriend. Elke avond rijdt Lelle in de buurt van de Zilverweg rond om zijn vermiste dochter te vinden, die niemand meer heeft gezien sinds Lelle haar drie jaar geleden bij de bushalte heeft afgezet. Lelle, die leraar is op een middelbare school, is door zijn vrouw verlaten. Zijn vrouw kon niet omgaan met het verdriet en de wijze waarop Lelle zijn verdriet in alcoholgebruik en avondlijke zoektochten vertaalde. Er zijn veel speculaties over Lina's verdwijning, maar Lelle weigert te geloven dat ze dood is.

De zilverweg is een verhaal over het marginale bestaan in Norrland. De lezer krijgt twee los van elkaar verlopende verhaallijnen voorgeschoteld. De eerste gaat over Lelle. die al drie jaar elke avond wanhopig in zijn auto op zoek is om zijn verdwenen dochter Lina te vinden. De tweede volgt de zeventien jaar oude Meja die even oud is als de dochter van Lelle toen ze verdween. Meja voelt zich meer verantwoordelijk voor haar moeder dan haar moeder voor haar. Meja is een tienermeisje met veel problemen. Jackson lukt het om haar situatie realistisch te beschrijven zonder te vervallen in de geijkte clichés. Lelle en Meja wonen in hetzelfde binnenland van Norrland, dus het wekt geen verwondering dat deze verhaallijnen bij elkaar komen.

De auteur slaagt er bijzonder goed in om een donkere sfeer te scheppen met fraaie natuurtaferelen: de eenzaamheid van het Noorden van Zweden, waar meerdere zonderlingen wonen. De gemoedstoestand van de personages, waarvan er vele buiten de gebruikelijke kaders leven, geeft Jackson op treffende wijze weer. Het zijn interessante personages die allemaal heel duidelijk lijken, maar tegelijkertijd hun complexiteit behouden. Zowel de karaktertekeningen als de omgevingsbeschrijvingen zijn vakkundig aan elkaar geweven. Het verhaal, waarin eenzaamheid een belangrijk thema is, is deprimerend maar ook heel menselijk.

De gehanteerde taal is compact en poëtisch. De plot is zowel geloofwaardig als ontroerend. De zilverweg mag dan geen flitsende thriller zijn, het is wel een aangrijpend drama dat vier sterren verdient.