Alleen

Ze kwam terug was mijn eerste kennismaking met deze auteur en dat boek heeft me omver geblazen. Een paar weken geleden kreeg ik een bericht van Barbara De Smedt met de vraag of ik Alleen wilde lezen en recenseren. Daar hoefde ik niet over te twijfelen: heel graag!

Het verhaal speelt zich af in 2005 en begint in februari, 5 maanden voor 'De Dag'. Zo komen we maand per maand dichter bij dat moment. Intussen leren we de sympathieke Julie beter kennen. Zij had een relatie met Tom, maar die werd onlangs verbroken. Ze zaten niet op dezelfde golflengte wat hun toekomst samen betreft. Toch komt Tom opnieuw in beeld.

Gelijktijdig krijgt ze opnieuw anonieme telefoontjes en ook Toms auto wordt bekrast. Enkele weken later ontdekt Julie dat ze zwanger is. Dat komt als een complete verrassing en maakt de situatie met Tom net wat ingewikkelder. Ook beïnvloedt dit haar toekomstplannen.

Door de proloog en het aftellen naar 'De Dag' is er continu een onderhuidse spanning aanwezig en heb je het gevoel dat er iets akeligs te gebeuren staat. De incidenten en stalking lijken ook steeds erger te worden. Dat alarmerende gevoel blijft heel het verhaal aanwezig.

Na verschillende hoofdstukken over Julie in het heden keren we terug naar het verleden. Hier komt een nieuw personage in beeld, namelijk de stalker. Ondanks hetgeen hij later zou doen, wekten deze hoofdstukken toch medelijden op gezien de schrijnende omstandigheden waarin hij opgroeide.

In deze hoofdstukken worden er al heel wat vragen beantwoord, zoals wat het motief achter de stalking is. Toch zorgt dat er niet voor dat je je interesse verliest. Integendeel, je bent net nog meer benieuwd naar 'De dag'.

Wanneer we aan die specifieke dag toekomen, voegt de auteur meer perspectieven toe. Zo krijg je inzicht in de gedachten en emoties van de personages en biedt het verhaal daarmee voldoende diepgang.

Onzekerheid, angst, eenzaamheid, verdriet en woede zijn doorheen het hele boek aanwezig, maar nemen in de hoofdstukken na 'De Dag' helemaal de bovenhand. Deze emoties en gevoelens werden realistisch overgebracht waardoor ik erg meeleefde met de personages. De ontknoping zelf had ik totaal niet zien aankomen en liet me sprakeloos achter. Daardoor vond ik het best een heftig einde.

Net zoals dat in Ze kwam terug het geval was, werden de personages realistisch en menselijk neergezet en dat is een van de sterktes van dit boek. Ook had ik gedurende het hele verhaal een onheilspellend gevoel waardoor ik nooit mijn interesse verloor en moest weten hoe het verhaal zou eindigen. Het is geen thriller waarbij je continu op het puntje van je stoel zit, maar wel eentje die vanaf de eerste pagina onder je huid kruipt en je niet meer loslaat.

Dankjewel aan Barbara De Smedt en Borgerhoff & Lamberigts voor het recensie-exemplaar!