Sterke Liese blijft doorgaan

In deze Liese Meerhout thriller spelen meerdere factoren een grote rol. Natuurlijk is daar dé zaak, dat is in ieder deel rondom deze bijzondere dame het geval. Ieder boek van Coppers bevat een zelfstandige verhaallijn. Maar wat deze serie zeker ook de moeite waard maakt is Liese zelf. Haar leven volgen in deze boeken is zeker interessant. Je merkt in dit deel duidelijk dat ze aan het veranderen is. Zowel qua werk en inzicht maar ook in haar levensfase. Ze is duidelijk op zoek naar zichzelf en naar haar doel in dit leven. Deze dieper liggende verhaallijn maakt het extra fijn om de voorgeschiedenis te kennen.
Natuurlijk kun je de boeken als stand alone lezen, maar Liese en haar team zijn extra interessant wanneer je de voorgaande delen ook hebt gelezen. Je weet waar bepaalde verwijzingen over gaan, je snapt eerder waarom er bepaalde zaken lopen zoals ze gaan. En dat is van meerwaarde tijdens het lezen, je kunt gerust spreken van binding met de personages, ook personages buiten Liese. Het verhaal rond collega Sophie kun je beter plaatsen wanneer je de voorgeschiedenis kent. En dat geldt ook voor die van Masson en Laurent. Coppers is heel goed in staat gebleken een aantal stevige personages neer te zetten die onmisbaar zijn voor deze serie. Het is dan ook niet voor te stellen dat een van hen zou wegvallen. We gaan het meemaken.De schrijfstijl van Coppers, tja wat moet je daar nu nog van zeggen? Hij schrijft gemakkelijk, laagdrempelig en vooral heeft hij feeling voor gedoseerde spanning op de juiste momenten. Zijn boeken lezen daardoor heerlijk weg, telkens weer. De nieuwsgierigheid vraagt hoe lang hij deze serie nog zo intrigerend kan houden. Want inmiddels zijn we tien delen verder en ook een aantal prestigieuze prijzen. Voor het vorige deel rondom Liese Meerhout, ‘De vleermuismoorden’, won hij bijvoorbeeld de publieksprijs van de Hercule Poirotprijs 2015. En ook is er een tv serie met de bescheiden titel ‘Coppers’, die sinds afgelopen januari te zien op de Vlaamse zender VTM. Niet verwonderlijk want de boeken zijn met minutieuze precisie geschreven en doen op zich al filmisch aan. Oog voor detail en sfeergevoeligheid maken zijn boeken stuk voor stuk kadootjes om te lezen. Daar valt verder niets op af te dingen, het is gewoon zo. Er staan nog wat verhaallijnen open die antwoorden behoeven, dus is het wachten op een vervolg, op naar deel elf met Liese in de hoofdrol. Daar kijken we nu al naar uit. ‘De hondenman’ is niet het meest spectaculaire boek in de Liese Meerhout serie maar verdient absoluut 3,5 sterren.