Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Indrukwekkend en oprechte roman

Patrice van Trigt 24 februari 2016
Als alleenstaande moeder van de twaalfjarige Juliet en jongste dochter in het gezin van Jack en Molly is Mia Hayes, koosnaam Rabbit, een gelukkige vrouw. Ze houdt van de eenvoud van het leven, zielsveel van haar meisje en kan genieten van de kleinste dingen. Het hechte gezin waar zijzelf is opgegroeid met zus Grace en broer Davey, speelt een grote rol in het dagelijks leven van moeder en dochter. Het is een warm nest vol liefde, humor en gekkigheid. Wanneer Rabbit te horen krijgt dat ze borstkanker heeft gaat ze de strijd dan ook vol vertrouwen en met steun van haar familie aan. In eerste instantie lijkt de behandeling aan te slaan maar helaas blijkt binnen een paar jaar dat Rabbit niet is opgewassen tegen deze vernietigende ziekte. Wanneer ze binnenshuis een ongelukje krijgt heeft dat desastreuze gevolgen. Haar gezondheid blijkt nog slechter te zijn dan iedereen had kunnen denken…..de hechte familie moet de zorg voor de ernstig zieke Rabbit uit handen geven, iets waar ze allemaal heel veel moeite mee hebben. Wanneer dat vervolgens gebeurt en Rabbit zo comfortabel mogelijk wordt verzorgd, zweeft zij continu tussen het nu en het verleden. De herinneringen aan haar jeugd met haar grote liefde Johnny, muziek, vrienden en vooral de humor wisselen zich af met het heden en de zorgen die er op dat moment zijn. Verrassingen en onverwachte zaken kruisen het pad van Rabbit en haar familie in haar laatste 9 dagen waardoor het een onvergetelijke en indrukwekkende periode wordt.

De patiënt is sterk en troost haar omgeving is een uitspraak die je geregeld hoort. Iemand die ziek is en zich min of meer ‘schikt’ in het lot is vaak een bron van kracht voor de mensen om zich heen. Bij Rabbit is dat net zo. Je leest het verhaal van een onvoorstelbaar krachtige vrouw in de laatste negen dagen van haar leven, de titel laat daar niets te raden over. Maar dat leven, dát is zó mooi, zó puur en zó grappig. Zelden las je een boek waar een traan en een lach elkaar in rap tempo opvolgden. En niet één keer, nee echt geregeld. De tranen vanwege de oneerlijke situatie en de lach vanwege de manier van reageren van de personages op elkaar én de situatie. Het relativeringsvermogen is ongekend hoog, het verdriet ongekend zwaar. De auteur heeft een balans kunnen brengen in een verhaal dat zo intens oneerlijk is, zo menselijk en daardoor vooral oprecht. Als moeder is het dilemma van Rabbit ontzettend goed te begrijpen, dat alleen dat al voldoende is voor tranen en een brok in je keel. Als je door het lezen en je inlevingsvermogen het verhaal dichtbij laat komen, dan ben je helemaal de klos en pakt dit je vast om niet meer los te laten. Het heeft dagen geduurd eer het een beetje naar de achtergrond verdween.

De meest geweldig mooie anekdotes en herinneringen passeren de revue. Niet in de vorm van ‘mijn leven flitst aan me voorbij’, nee in tegendeel. Rabbit’s jeugd, met vooral de muziek, het opgroeien en de vriendschappen geven je het gevoel zelf onderdeel te zijn van het geheel. Je zit erbij en kijkt ernaar. Op een hele vloeiende manier is het geschreven, op een manier zodat je meeleeft, soms zwaar en dan weer luchtig. De personages zijn zo uit het leven gegrepen, ze zijn aan elkaar verbonden door de liefde voor Rabbit. Ze zijn boos en verdrietig maar ook grappig en vooral zo menselijk. Zij zijn het die Rabbit bijstaan en haar hand vasthouden, letterlijk en figuurlijk, toen én nu. Ze zijn er altijd en overal. Het is een hechte bende, aldus moeder Molly. Je ervaart het verhaal zelf, je sluit ze allemaal in je hart, het gaat als vanzelf. Dat gevoel komt bij je en blijft bij je totdat je het boek met een diepe zucht dichtslaat.

Het is bijzonder mooi en integer geschreven, de vertaling is geweldig goed gedaan. Ondanks dat dit een heel confronterend en emotioneel verhaal is, is het verre van zoetsappig of melodramatisch. Het is met vlagen snoeihard en dan weer hilarisch, een wonderlijke combinatie die het geheel een extraatje geeft. Vervolgens staan op de volgende pagina je de tranen weer in de ogen, dit is pas een achtbaan van emoties. Dit boek bevat dat allemaal. Als je van levensechte en oprechte romans houdt en het een verhaal toestaat om je te raken, dan is dit echt een must read! Dan is het genieten, ondanks –of misschien juist wel dankzij- de tranen en de brok in de keel. Een heel bijzonder boek dit, echt!

Vijf fonkelende sterren, er is geen andere waardering mogelijk.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Patrice van Trigt