Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Niet echt spannend maar wél heel intrigerend!

Patrice van Trigt 02 november 2017
In een samenleving waar alles draait om aandacht, de druk van social media enorm is en het gezien worden van levensbelang is, zoeken bekende Zweden hun rust op ViaTerra. Als in een soort retraite, terug naar de basis, geen invloeden van buitenaf. Nog zoekende naar zichzelf gaat Sofia met een vriendin naar een presentatie van de leider van dit initiatief, Franz Oswald. Ook al is ze sceptisch, Oswald weet haar te overtuigen een bezoek te brengen aan het eiland Dimön waar ViaTerra is gehuisvest. Het eiland is gehuld in mysterie en mist; Sofia is betoverd. Oswald biedt haar een baan aan, het opzetten en regelen van een bibliotheek voor de bewoners en gasten van ViaTerra. Sofia is onder de indruk van alles dat Oswald heeft bereikt en de magie van het eiland werkt zeker mee in haar beslissing; ze neemt zijn aanbod aan. Het complex ademt rust uit en Sofia laat alles en iedereen achter om op Dimön te gaan werken en wonen. Ze maakt kennis met het afgesloten landgoed en haar bewoners.


De vijf principes van Oswald, daar draait het om op ViaTerra. Iedere bewoner maakt kennis met zijn leer en leeft strikt volgens deze regels, geen uitzonderingen mogelijk. Gaandeweg maakt Sofia kennis met deze principes en kan zich niet in vinden in de regels. Dit is niet haar ding; hier heeft ze toch niet voor gekozen? Toch blijft ze, verlegt tot haar verbazing telkens haar grenzen. Maar waarom doet ze dat? Er is duidelijk iets wat een enorme aantrekkingskracht op haar heeft, iets dat haar op ViaTerra houdt. Oswald blijkt wispelturig en Sofia raakt in de war en lijkt steeds minder zichzelf. Ze weet niet meer wat te doen. Wanneer ze beseft dat ze niet meer zichzelf is kan ze maar één oplossing bedenken. Maar de klauwen van Oswald zitten stevig in haar verankerd.

De titel alleen al is genoeg om je fantasie ongeremd los te laten. Een mysterieus fenomeen zoals een sekte doet dat nu eenmaal. Je hoort er veel over, maar echt iets weten, inside information, doe je vaak niet. Des te meer intrigerend is dan ook dit boek. De wetenschap dat de auteur jarenlang zelf lid is geweest van een dergelijke sekte, de Scientology Church, doet vermoeden dat er ook eigen ervaringen in zijn verwerkt. Je weet het niet met zekerheid te zeggen natuurlijk. Het verhaal ademt kennis van zaken uit, of minstens dan toch heel veel research. Lindstein schrijft op een manier waardoor je het boek maar moeilijk weg kunt kan leggen. Het verhaal fascineert meteen, er hangt een bedrukkende sfeer en je voelt gewoon dat het foute boel is. Dat komt zeker ook doordat de het hoofdpersonage Sofia wat naïef en bleu overkomt. Ieder weldenkend mens fronst de wenkbrauwen bij bepaalde situaties, maar Sofia gaat er dan toch in mee. Dit, terwijl ze toch een slimme jonge vrouw is en beter zou moeten weten. De vraag is dan ook: wat beweegt Sofia en waarom maakt ze niet dat ze wegkomt? Wat is het dat haar op ViaTerra houdt? Heel bizar en bijzonder tegelijk.

‘De sekte’ is een verhaal geworden dat bijzonder lekker wegleest, maar op sommige momenten behoorlijk ongeloofwaardig overkomt. De zaken rondom de werkzaamheden op het landgoed en De Duivelsrots bijvoorbeeld. Zaken die óf te gek zijn om te bedenken, zodat ze wel waar moeten zijn, óf zaken waar de auteur zich heeft laten meeslepen in de mogelijkheden die fictie biedt. Het is altijd moeilijk te bepalen hoe dat zit met verhalen waarvan je op voorhand weet dat er kennis van zaken is. Want waar is de grens van fictie en non-fictie? Sofia is gezien haar opleiding en kennis te mak neergezet en boet daardoor in aan geloofwaardigheid. Je zou kunnen stellen dat ze ten prooi is gevallen aan een extreme brainwash, maar dan nog.

Toch is dit boek meer dan de moeite waard. De personages en de gebeurtenissen, de rode draad door het verhaal en het grote mysterie dat rond het eiland hangt, zijn mooi neergezet. Het verloop van het verhaal is goed gevonden, de (weinige) spanning is aardig, maar het geheel is niet spannend genoeg. De mogelijkheden waren te over, er had zoveel meer aan suspense in kunnen zitten. Gevoelsmatig is het mysterie rondom een sekte niet volledig benut en dat is jammer. Wellicht dat de verwachtingen te hoog waren, dat kan natuurlijk ook.

Met ‘De Sekte’ is het eerste deel uitgebracht van een serie rondom ViaTerra en is het een kennismaking die veel belooft voor een vervolg. Hoe gaat het verder met de ideologie van Oswald, het drama van de betrokken families en het leven van Sofia? Daar heeft de auteur de plot met een goede, verborgen cliffhanger afgesloten. Alles is mogelijk en de nieuwsgierigheid is dan ook gewekt. De schrijfstijl is aanlokkelijk en het thema mateloos intrigerend. Hopelijk wordt een vervolg wel spannender, dat gaan we meemaken!

3 mooie sterren voor deze meer dan aangename kennismaking met Mariette Lindstein!

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Patrice van Trigt