Tegenvaller

Adam weet niet beter dan dat hij gelukkig is. Een mooi gezin, een goede baan als advocaat en een prachtige vrouw. De twee jongens zijn hun trots. Wonend in Cedarfield –New Jersey, dat zo uit een reclameblad kan zijn gestapt met een dito sociaal leven, lijkt de toekomst hem alleen maar toe te lachen. In dit stadje is het Lacrosseteam een belangrijke spil. De zoon van Adam en Corinne, Thomas, is het talent van dat moment en de strijd om een basisplaats in het team is losgebarsten. Maar er zijn meerdere kapers op de kust en de ouders zijn minstens zo fanatiek als de sporters zelf, misschien nog wel erger. Op die locatie wordt Adam aangesproken door een man die zichzelf ‘De vreemde’ noemt. Het nieuws dat hij brengt slaat bij Adam de grond onder de voeten weg.

‘Je had niet bij haar hoeven blijven’

Gevolg is dat hij totaal van zijn stuk is gebracht en naar huis gaat. Hij wil dit met Corinne bespreken en vragen of het klopt wat de man zojuist heeft gezegd. Het zal toch niet waar zijn? Maar Corinne reageert totaal niet zoals te verwachten was, Adam probeert alles om haar te overtuigen maar het resultaat is zelfs dat ze vertrekt. Ze laat niets anders achter dan een sms met de melding even tijd voor zichzelf nodig te hebben.

Adam wordt gek van de vragen maar ook van bezorgdheid, het duizelt hem voor de ogen en mist houvast. Waar is Corinne naartoe? Waarom is ze weg en laat ze niets van zich horen? Hij besluit om zelf op zoek te gaan en gaat als eerste achter die vreemde man aan. Want Adam is ervan overtuigd dat hij de sleutel is tot de antwoorden en tot het vinden van zijn vrouw. Intussen probeert hij zijn gezin overeind te houden, de jongens gaan vragen stellen waarop hij vooralsnog geen antwoorden heeft. Vastberaden zet Adam door en komt zo achter zaken die hij liever niet had geweten. De ideale gemeenschap waarin zij wonen, eerst zo prettig en veilig, benauwd hem nu en werkt op zijn zenuwen.

‘Het onthullen van een geheim creëert een nieuw geheim’.

Een typisch Amerikaans boek dat soms wat overdreven aandoet door de aanwezig zijnde opvoedende vinger. Vooral braaf zijn en luisteren, een hoog gehalte van ‘a picture perfect’. Niet geheel in stijl van Coben doet dit verhaal zelfs heel persoonlijk aan, het is niet zoals we van hem gewend zijn. Er wordt bijvoorbeeld een verhaallijn omtrent zijn werk opgezet maar die dient verder geen enkel doel, wordt niet uitgewerkt en is dus eigenlijk niet van toepassing voor de verhaallijn. Er zijn teveel zaken die doen denken aan de verwezenlijking van the Americain Dream (family). Een typisch welvaartsstadje waar grote sociale controle (lees bemoeienissen), merkkleding, grote auto’s en theekransjes hoogtij vieren, het snobisme druipt er vanaf.

Dit alles zou zomaar de setting kunnen zijn voor een super spannend verhaal! Maar ‘De vreemde’ is niet echt spannend te noemen, sterker nog, het is totaal niet spannend. Coben zou Coben niet zijn als het geen lekker boek is geworden, dat is het namelijk wel. Maar het is geen ‘typisch’ boek geworden zoals we van hem gewend zijn. Geen spanning, geen ijzersterke en aansprekende personages en dit keer een flinterdunne verhaallijn. Neemt niet weg dat het heerlijk leest en dat je je prima vermaakt. Maar voor een Coben is het toch wel een tegenvaller, eerlijk is eerlijk. En dat is jammer want dat had niet gehoeven. Het idee is goed, het zou vele mogelijkheden hebben gehad ook om tot spanningsmomenten te komen, helaas komt dat in ‘De vreemde’ niet uit de verf.

In tegenstelling tot al zijn andere boeken is dit veruit de minste tot nu toe. De sterke reeks rondom Myron Bolitar is meesterlijk, vol van humor én spanning. Deze standalone mist dat in meerdere opzichten. Zoals gezegd is de verhaallijn kwetsbaar dun en is het ver zoeken naar een spanningsmoment. ‘De vreemde’ doet aan als een lekker verhaal, niets meer maar ook niets minder. Het mist de sterke kanten waar Coben om bekend staat en het ontbreekt aan kracht, aan de typische ‘Coben-power’. De titel is op meerdere manieren te verklaren en het had zoveel meer potentie gehad. Jammer maar het is niet anders, de (spannings)boog kan niet altijd gespannen zijn, dat blijkt. We wachten in spanning af tot zijn volgende titel!


Drie sterren voor ‘De vreemde’ en dat is puur te danken aan de prettige schrijfstijl en de aanzet tot een meer dan originele verhaallijn. Een lekker boek maar geen typische Coben.